Θυμάμαι να ακούω με προσοχή το ντεμπούτο των Madleaf, με τίτλο “Sinners”, το 2008 και να χαίρομαι που ακούω επηρεασμένη από τα 90s alternative metal/grunge, μουσική που θα ακούγεται απλά retro.
Το σχήμα μετά από αυτό μπήκε στον πάγο, με τις αποχωρήσεις τραγουδιστή και μπασίστα, όμως 5 χρόνια αργότερα με νέο line-up ξεκίνησαν να συνθέτουν και να εμφανίζονται και πάλι ζωντανά.
Μπορεί ο νέος τραγουδιστής να μην έχει τη βαθειά φωνή του Jim, αλλά η βραχνάδα του Νίκου μου ακούγεται σαν να ταιριάζει περισσότερο στη μουσική των Madleaf, μιας που κατά τη γνώμη μου, την εμπλουτίζει και με περισσότερα metal στοιχεία (κάποιες στιγμές σκέφτομαι και τις φωνητικές μελωδίες του Γιώργου Προκοπίου των Mother of Millions).
Από κει και πέρα, οι Madleaf δεν αλλάξανε “ρούχα” μιας που η μουσική τους είναι αμερικανότροπη (εκεί γεννήθηκε άλλωστε αυτό το στιλ) και θα θυμίζει πολλά ονόματα της 90s σκηνής, όπως Soundgarden, Pearl Jam, Nirvana και τα ρέστα.
Οι κιθάρες έχουν ένα σταθερό signature (έχουν δηλαδή κάτι αναγνωρίσιμο που υπάρχει σε κάθε κομμάτι) και τα riff, αν και δεν αλλάζουν τη ροή της ιστορίας του πενταγράμμου, λοξοκοιτάζοντας και προς το heavy rock (που έχει κατακλύσει την ελληνική κοινωνία), είναι έξυπνα και πιασάρικα. Η μουσική στο σύνολο της είναι καλοπαιγμένη και καλογραμμένη, με σωστή και καθαρή παραγωγή και κομμάτια σαν τα “Closer”, “Coming Home”, “Burn” και “Hit ‘n’ Run” κάνουν το “House of Lust” ελκυστικό.
Δε θα σου αλλάξει τη ζωή, αλλά σίγουρα θα σου αλλάξει διάθεση, για αυτό μπορείς να πας να το ακούσει και ζωντανά την 1η Απριλίου στο Second Skin (δελτίο τύπου).
614 
