Οι Γερμανοί doom-stoners Monolith, έπειτα από την προσθήκη του Jann Worthmann στο μπάσο και με τον Brummerloh να πιάνει πλέον κιθάρα, επιστρέφουν με το 2ο full length album τους, το “Mountain”.
Το σχήμα κινείται μουσικά σε ρυθμούς παραδοσιακού doom με επιρροές old-schoolάδικου ροκ και μελωδικές groovy συνθέσεις.
Η παραγωγή του νέου πονήματος των εν λόγω κυρίων είναι πέρα για πέρα ικανοποιητική με τις κιθάρες και τα φωνητικά να ξεχωρίζουν ευχάριστα και κυρίως χωρίς να σε κουράζουν, όπως συμβαίνει με πολλές μπάντες του είδους. Σε ό,τι αφορά το συνθετικό κομμάτι ακολουθούν την πεπατημένη, όπως άλλωστε τα περισσότερα group του ιδιώματος, ωστόσο, στο δια ταύτα, καταφέρνουν να διαφέρουν ως ένα βαθμό.
Θα σταθώ σε δύο κομμάτια του άλμπουμ μιας και στα δικά μου αυτιά ξεχώρισαν από τα άλλα. Αρχικά το “High Horse”, έχει αφενός μία ’70 ψυχεδελική αισθητική και παράλληλα μία σχεδόν Sabbath-ική συνέπεια στα riff, ικανοποιώντας ακόμα και τους πιο κομπλεξικούς (σαν τον γράφοντα) μουσικόφιλους. Επόμενο και ίσως αγαπημένο του full length είναι το επιλογικό “Black Bird”, το οποίο αποτελεί το μοναδικό ακουστικό τραγούδι του δίσκου, με την κιθάρα και τη φυσαρμόνικα να μπλέκονται σε ένα heavy blues παραλήρημα με διάρκεια 3:30 λεπτά!
Όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά σίγουρα ενδιαφέρον.
www.facebook.com/Monolith.doomrock
592 
