Οι Ισπανοί Lords Of Black προέκυψαν στο μουσικό χάρτη μετά την διάλυση των επίσης Ισπανών Saratoga κι αποτελούνται από τον κιθαρίστα Tony Hernando, τον ντράμερ Andy C, με προϋπηρεσία στους παλιότερους Dark Moor και τον Χιλιανό τραγουδιστή Ronnie Romero.
Το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το 2014, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και χαρακτηρίστηκε από πολλούς ό,τι καλύτερο είχε προσφέρει ως τότε το ιδίωμα στη χώρα.
Λίγοι βέβαια, ασχολήθηκαν τότε μαζί τους, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια κάποιων μοναχικών φωνών. Όταν όμως στη διάρκεια του 2015 o Ritchie Blackmore ανακοίνωσε τη συναυλιακή επαναδραστηριοποίηση των Rainbow με απόλυτα ανανεωμένη σύνθεση, όλος ο κόσμος έκπληκτος αναζήτησε τα μουσικά ίχνη του εντελώς άγνωστου τραγουδιστή που είχε κληθεί να σηκώσει το μεγάλο βάρος: του Ronnie Romero των Lords Of Black. Η πρώτη φιτιλιά του Blackmore με την περιγραφή της φωνής του Romero σαν ένα συνδυασμό Dio και Mercury, έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη και φούντωσε την περιέργεια…
Το δεύτερο άλμπουμ των Lords Of Black με τον λιτό τίτλο “ΙΙ” κυκλοφορεί λοιπόν τη στιγμή που οι προβολείς έχουν στραφεί πάνω τους. Πίσω από την κονσόλα των Ισπανών κάθεται ο πολύς Roland Grapow και το ηχητικό αποτέλεσμα κρίνεται αρκετά πετυχημένο, συγκριτικά με τον δρόμο που αυτοί έχουν διαλέξει. Οι Ισπανοί είναι μια μπάντα αμιγώς γαλουχημένη στο απόλυτα κλασσικό metal, με αφετηρία τις επικότερες εκδοχές των Rainbow, τους Sabbath περίοδου Dio και Martin και την προσωπική καριέρα του τεράστιου κοντού. Από την άλλη όμως έχουμε να κάνουμε και με άρτιους μουσικούς που συμβαδίζουν με όλα τα σημερινά χαρακτηριστικά του σύγχρονου, τεχνικού, μελωδικού metal μοιράζοντας παρόμοιες εκφράσεις με τους Kamelot, Symphony X ή και αισθητά λιγότερο, ακόμα και τους Ark.
Μετά από μια σύντομη εισαγωγή, το δεύτερο άλμπουμ των Lords Of Black ξεκινά με δύο γρήγορες συνθέσεις, τα “Merciless” και “Only one life away”. Ακόμα και πάνω από τις εντάσεις και τους καλπασμούς του Andy C, αμέσως έρχεται κανείς σε επαφή με την μεγάλη ικανότητα να στήνουν τη μια μελωδική παγίδα μετά την άλλη, χτίζοντας μια ακολουθία από χαρακτηριστικές μελωδίες. Η φωνή του Romero, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, δυνατή, γεμάτη μέταλλο, φτασμένη, γεμίζει κάθε ξεχωριστή φράση με ένταση και χρώμα. Με το “Everything you ‘re not” περνάμε σε μια ενότητα τραγουδιών που μοιάζουν να τηρούν τις τέλειες αναλογίες για τα χαρίσματα των Ισπανών, με περισσότερες ανάσες στις εναλλαγές δύναμης και ταχύτητας και τα αποτελέσματα μοιάζουν να έχουν τη σφραγίδα του κλασικού. Ανάμεσα σε αυτά το “Cry no more” είναι ένας φόρος τιμής στη μνήμη του Lynott.
O πυρήνας όμως του δίσκου τους, η κορύφωση της δημιουργικότητας και του χαρακτήρα των Ισπανών είναι αναμφισβήτητα το 9λεπτο “Ghost of you” με τις πιο αφηγηματικές μελωδίες του Romero να διατρέχουν αυτό το σκοτεινό, εσωτερικό έπος. Επόμενο είναι τα δύο τελευταία τραγούδια που ολοκληρώνουν το κύριο πιάτο του “ΙΙ” να μοιάζουν να ωχριούν κοντά στην αντήχηση του “Ghost…”.
Στην ιαπωνική έκδοση του άλμπουμ ο Romero αναλαμβάνει να απαντήσει σε εκείνη την φιτιλιά του Blackmore για τη φωνή του με δύο αποδόσεις (διασκευές δεν μπορείς να τις χαρακτηρίσεις) κλασικών τραγουδιών. Η πρώτη και πιο ενδιαφέρουσα για τους ανυπόμονους οπαδούς των Rainbow, είναι το “Lady of the lake” από το “Long Live Rock’ n’ Roll”, ένα από τα πιο ιδιαίτερα και δύσκολα -εκφραστικά- τραγούδια του Dio, όπου ο Χιλιανός Ronnie σέβεται απόλυτα τα βήματα του δασκάλου και με όλα του τα όπλα σε λειτουργία κερδίζει τελικά πολλά περισσότερα από την εντύπωση της απλής αξιοπρέπειας. Όμως λάμπει το ίδιο, όπως και οι συμπαίκτες του και στο θρυλικό “Innuendo” στέλνοντας το μήνυμα πως είναι ήδη έτοιμος να κολυμπήσει στα βαθιά.
Με δεδομένη τη χρυσή συγκυρία, οι Lords Of Black δέχονται συνέχεια δελεαστικές προσφορές από ατζέντηδες για την προώθηση του νέου τους δίσκου στη σκηνή. Πίσω όμως από το hype, η αλήθεια είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα ικανών μουσικών με το χάρισμα να χρησιμοποιούν όλα τα ξεχωριστά κομμάτια παλιότερων και σύγχρονων επιρροών για να καταλήξουν στις δικές τους πολύτιμες, κλασικές, μελωδικές ιστορίες. Αν δεν είστε ο τύπος που περιμένει τον επόμενο Μεσσία που θα τεντώσει τον μουσικό του ορίζοντα μακρύτερα…μέχρι που θα συγκινηθείτε κιόλας.
674 
