Ο Stephen King είχε πολύ σωστά γράψει στο δοκίμιο του Danse Macabre ότι οι οπαδοί των ταινιών και της λογοτεχνίας τρόμου λειτουργούν σαν χρυσοθήρες.
Λόγω του ότι το ιδίωμα είναι και underground αλλά ταυτόχρονα αρκετά δημοφιλές και υπάρχουν πολλοί ενθουσιώδεις επίδοξοι συμμετέχοντες υπάρχει μια υπερπαραγωγή λάσπης και χώματος μέσα στην οποία πρέπει να ψάξεις και να χωθείς για να βρεις κόκκους χρυσού, τις δουλειές που πραγματικά αξίζουν. Κατά καιρούς το ίδιο συμβαίνει και σε διάφορα μουσικά ιδιώματα που περνάνε περίοδο μόδας, και πλημμυρίζει η αγορά με δίσκους-λάσπη τους οποίους πρέπει να κοσκινίσεις για να βρεις κάτι πραγματικά ξεχωριστό.
Κοσκινίζοντας λοιπόν πέρσι την πιο πρόσφατη λασπουριά, που ονομάζεται occult rock/proto-metal /revival whatever, βρήκα κάτι που γυάλιζε έντονα και είχε την μορφή των 2 EP των Bus The Unknown Secretary (που πλέον λέγονται απλά Bus) “The Cross” και “The Impious Tapes” κι ακούγοντας τώρα το ντεμπούτο της μπάντας διαπιστώνω ότι δεν ήταν η ιδέα μου, πρόκειται για φλέβα χρυσού.
Οι Bus στον πρώτο τους δίσκο καταφέρνουν να αναμείξουν την σκληρή ψυχεδέλεια των Uncle Acid με αγνό παραδοσιακό 80s metal, ξεφεύγοντας ίσως από το, απολαυστικότατο κατά τα άλλα, doom rock ήχο των EP τους προς πιο καυλιάρικα NWOBHM μονοπάτια, και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Το groove παντρεύεται αριστοτεχνικά με κλασσικά riff και οι lead κιθάρες δίνουν ρέστα, τα φωνητικά είναι άψογα και χωρίς ίχνος της γνωστής “ελληνίλας” στην προφορά και οι 9 συνθέσεις που απαρτίζουν το άλμπουμ είναι καλοδουλεμένες και δένουν τέλεια μεταξύ τους. Τραγούδια να ξεχωρίσω δεν υπάρχει λόγος, το άλμπουμ ακούγεται μονοκοπανιά χωρίς παραφωνίες στη ροή και άλλωστε όταν όλος ο δίσκος γαμάει ο καθένας θα βρει και κάποιο αγαπημένο.
Όποιος με γνωρίζει προσωπικά ξέρει ότι δεν κάνω χάρες σε συγκροτήματα επειδή έχουν βάση την Ελλάδα και είναι «δικά μας παιδιά», ίσα ίσα που έχω αυξημένες απαιτήσεις, και το “The Unknown Secretary” έρχεται να με επιβεβαιώσει ότι πλέον δεν υπάρχει “καλό για Ελλάδα”, ή το άλμπουμ σου παίζει μπάλα διεθνώς ή πας πίσω στο studio, και οι Bus κοντράρουν άνετα πολλά σαλονάτα ονόματα του είδους τους ανεξαρτήτως προέλευσης. Δισκάρα για πολλά repeat, και εις ανώτερα παίδες.
684 
