Ο κωδικός 10 γέννησε μουσική, αλλά κι απορίες. Ο Δημήτρης Μαρσέλος επικοινώνησε με τους κατόχους του ασυρμάτου, 10code, Πέτρο Ποταμιάνο, Απόστολο Μπουλέ και Γιώργο Παρασκευόπουλο για να μάθουν για το ντεμπούτο τους “Swiftlets” (review), εν όψει του release show τους στο Six Dogs στις 18 Μαρτίου (δελτίο τύπου).
Καλησπέρα! This is a 10code! Τι κλήση έγινε από τον ασύρματο και αποφασίσατε να παίξετε μουσική;
Π: Ακουσα μια μέρα το θεό απο τον ασύρματο.Και είπε ο Josh Homme: “It’s time to get that guitar and play my son”. Kαι έτσι ξεκίνησαν όλα
Α: Εμένα με πήρε ο Eddie Vedder για να πω στον Πέτρο να κλείσει τον ασύρματο, γιατί τον παίρνει και μιλάει.
Γ: Καταρχάς εγώ ακόμα δεν έχω παραλάβει τον ασύρματό μου
Ο ήχος σας πηγάζει στα ένδοξα 90s των Pearl Jam, Afghan Whigs και Stone Temple Pilots, που μαζί και εγώ μεγάλωσα. Αλλά γιατί να παίξετε έτσι, τώρα που η μόδα πάει προς τα αλλού;
Α: Έλα ντε. Κι εγώ αυτό τους λέω, αλλά δεν μ’ ακούνε.
Π: Τα 90s σίγουρα έχουν επηρεάσει τη μουσική μας. Tο τι είναι στη μόδα, αλλάζει πάρα πολύ εύκολα. Αυτό που κάνουμε εμείς είναι σχετικά απλό και όπως ακριβώς μας αρέσει. Οπότε νομίζω πως ακόμα και να θέλαμε να μοιάσουμε με κάποιον άλλο, είτε είναι στη μόδα είτε όχι, θα επηρέαζε τη διαδικασία που δουλεύουμε αρνητικά.
Σίγουρα, πολύς κόσμος θα κολλήσει και σε εσάς την ταμπέλα του stoner. Γιατί νομίζετε πως, εκτός της ανάγκης να τα κατηγοριοποιούμε όλα, θέλουμε να τα έχουμε όλα κάτω από μία μόνο κατηγορία;
Γ: Απλοποιεί πολύ τα πράγματα. Ο αείμνηστος Λέμμυ έλεγε πάντα “Γουί αρ Μότορχεντ ενντ γουί πλέι ροκ εν ρολ”
Α: Η ανθρώπινη φύση, θέλουμε να τα έχουμε όλα τακτοποιημένα στο κεφάλι μας. Και τα δισκάδικα, για να βάζουν τα cd σε ράφια.
Η εγχώρια μουσική σκηνή από ότι βλέπω και ακούω με εσάς (και άλλους πολλούς) έχει δυναμική. Έχει όμως, και την αντίστοιχη απήχηση στο φιλακροάμον κοινό, για να στηρίξει τόσες μπάντες; Μήπως είμαστε υπεραισιόδοξοι ή απλά δεν μας ενδιαφέρει η ποσότητα του κόσμου τελικά;
Π:Το καλό είναι ότι όπως λες, τελευταία παρουσιάζονται συνέχεια όλο και καλύτερες μπάντες,με δουλειές που σε επίπεδο παραγωγής τουλάχιστον, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απο αντίστοιχες του εξωτερικού. Οπότε ίσως είναι απλά θέμα χρόνου να αρχίσει να ασχολείται περισσότερος κόσμος με αυτή τη σκηνή.
Γ: Όλα γίνονται για να ευχαριστιόμαστε τη μουσική που μας αρέσει. Προφανώς και οι προϋποθέσεις στην Ελλάδα δεν είναι οι καλύτερες για το είδος, αλλά δε βλέπω το λόγο να σε σταματήσει κάτι τέτοιο.
Α: Η στήριξη ήταν ανέκαθεν ηθική κυρίως παρά υλική, ειδικά τώρα που έχουν δυσκολέψει τα πράγματα γενικώς. Θες μια επιβεβαίωση οτι δεν είσαι (τελείως) τρελός, για να συνεχίσεις. Αυτή τη στήριξη την έχουμε και νομίζω οτι φτάνει για ολους, όσες μπάντες κι αν υπάρχουν.
3 χρόνια μετά το ΕΡ, ήρθε και το ντεμπούτο. Ήταν όπως, το περιμένατε; Νιώθετε πιο ολοκληρωμένοι ως μουσικοί πλέον; Πόσο σημαντικό είναι να έχεις να επιδείξεις έργο σε φυσική μορφή;
Π: Ήταν ακόμα καλύτερα απο ό,τι περιμέναμε. Σίγουρα μάθαμε περισσότερα πράγματα απο τη διαδικασία και ελπίζουμε να ξαναμπούμε στο στούντιο το συντομότερο. Σε ό,τι αφορά τη φυσική μορφή,είναι κατι που προσωπικά προτιμώ. Παρ’όλα αυτά, ζούμε στην εποχή που το Internet είναι το βασικότερο μέσο προώθησης. Οπότε το θέμα είναι να έχουν πρόσβαση όσο το δυνατόν περισσότεροι μπορούν στη μουσική μας, με όποιο τρόπο μπορούν.
Γ: Το ντεμπούτο ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει για να παρουσιαστεί στους ενδιαφερόμενους μια ολοκληρωμένη δουλειά και για να μπορέσει η μπάντα να κάνει νέα πράγματα.
Α: Ειναι απαραίτητη η ολοκληρωμένη δουλειά. Καταρχάς, σε βάζει στον “χάρτη”. Είναι και στοίχημα για εσένα επίσης, να φτιάξεις κάτι ενιαίο, με αρχή, μέση και τέλος. Το φυσικό μέσο είναι επίσης απαραίτητο. Υπάρχουν ακόμα αρκετοί που το εκτιμούν. Το πιάνεις, διαβαζεις το booklet, το βάζεις στη δισκοθήκη. Είναι ιεροτελεστία για αρκετούς.
Το εναρκτήριο “Transmitter” είναι στιχουργικά συνυφασμένο με το όνομα σας ή κάνω λάθος; Ποια είναι τα πράγματα που συνήθως σας σπρώχνουν στο να γράφετε στίχους;
Π: Ναι, σχετίζεται με το όνομα της μπάντας! Και γενικότερα με το πώς η μουσική είναι ο δικός μας ξεχωριστός κώδικας επικοινωνίας. Το μέσο που μας βοηθάει να σκεφτόμαστε και να ζούμε πιο ελεύθερα. Αυτό είναι και το νόημα του τραγουδιού. Ό,τι κι αν προκύψει, αρκεί να προσπαθείς να δείς τα πραγματα λίγο διαφορετικά and everything’s gonna be just fine!
Η παραγωγή είναι αρκετά προσεγμένη. Πόσο χρόνο σας πήρε η όλη διαδικασία από την ηχογράφηση ως την τελική του μορφή;
Π: Μας πήρε αρκετό χρόνο. Κυρίως επειδή ήταν η πρώτη φορά που φτιάξαμε ένα ολοκληρωμένο αλμπουμ και προσπαθήσαμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που είχαμε. Τελικά όμως, βγήκε αυτό που θέλαμε και σημαντικό ρόλο έπαιξε η συνεργασία μας με τον Άλεξ Μπόλπαση, τον υπεύθυνο για την παραγωγή και τη μίξη του ”Swiftlets”.
Γ: Η παραγωγή είναι όμολογουμένως πολύ καλή και άπαντες είναι χαρούμενοι, αν εξαιρέσεις εμένα που θέλω πάντα περισσότερο μπάσο. Η διαδικασία κράτησε πολύ και δεν ήταν χωρίς προβλήματα. Βγήκαμε όλοι ωριμότεροι και σοφότεροι.
Α: Πήρε πολύ χρόνο, αλλά άξιζε!
18 Μαρτίου είναι το μεγάλο πάρτυ της κυκλοφορίας. Αν σας έδινα σπρέϋ για να γράψετε στους τοίχους της Αθήνας πρόσκληση σε όλους τους rockers, τι θα γράφατε;
Π: join the show!special guest:the truth,dancing naked!
Γ: Στις 18/3 οι 10 κόντ ροκάρουν το σπίτι.
Α: “Bend it, mold it, all in your head, Superman’s cape, crisis, θα’ρθει κι ο κλαρκ κεντ” 10 Code – 18/3/16 <3
Αν εκείνη τη μέρα δεν πατήσει άνθρωπος, οι 10 code θα συνεχίσουν να δίνουν την ψυχή τους στο rock;
Π: ‘Eχουμε ήδη πληρώσει αρκετό κόσμο οπότε θα γίνει χαμός! Όπως και να’χει,εμείς σκοπεύουμε να το ευχαριστηθούμε!
Γ: Κατηγορηματικά ναι.
Α: Εγώ πάντως αν δεν έρθει κανένας, την ψυχή μου θα τη δώσω σε ψυχολόγο!
Για τελείωμα, θα ήθελα να μεταδώσετε ένα δίστιχο σας μέσω του ασυρμάτου Rockway.gr
Π: “This signal turns mistakes to gold/Now you re the richest one of all”
220 
