Και τώρα όλοι εσεις θα με ρωτήσετε πως μου φάνηκε το άλμπουμ… Για πρώτη φορά μου βάζετε δύσκολα! Κι αυτό γιατί από τη μια, οι Σουηδοί δεν είναι κουλοί, αλλά από την άλλη, αυτό το “modern metal” δε το καταλαβαίνω! Αλήθεια!
Δηλαδή αυτό το hardcore σαν In Flames (θεοί!), λίγο Sonic Syndicate, λίγο brutal φωνητικά και λίγο normal, βάλε μέσα και κοφτές άγριες κιθάρες, αλάτι, πιπέρι, το βράζεις και στους 120 βαθμούς και σε μια ώρα έτοιμο, δε μπορώ ούτε να το φάω ούτε να το χωνέψω καλά! Γιατί; Κάπως έτσι δε ξεκίνησε και η grunge φάση παλαιοτέρα; Modern metal
Όμως.. η προσπάθεια τον τεσσάρων Σουηδών, οφείλω να ομολογήσω πως δεν είναι κακή, “κρίνοντας” μέσα από τα στενά όρια του είδους που αντιπροσωπεύουν! Ο drummer Alex Anxionna δημιουργός της μπάντας, κατάφερε να φτιάξει δέκα κομμάτια, που ξεχειλίζουν από ενέργεια και σε καμιά περίπτωση κακοπαιγμένα, ίσα ίσα που θα έλεγα πως μπορούν άνετα να συμπεριληφθούν στα “καλά” του… είδους όπως είπαμε! Δε λείπουν και τα “ηλεκτρονικά” μουσικά μέρη, όπως στο “EC-10” για παράδειγμα ή στο “System Failure”! Top στιγμές για εμένα τα δυο-τρία πρώτα κομμάτια, μιας και μετά κατάφεραν να με κουράσουν, άσχετα με το πόσο πολύ βομβάρδιζαν με τον ήχο τους τα αφτιά μου! Εν τέλη είναι ένα καλό άλμπουμ, μα μονό για τους λάτρεις του είδους και ευτυχώς για εμάς, που δεν υπάρχει τουλάχιστον στη μουσική μια “μονόχρωμη εποχή”! 
517
