Έντονοι και γεμάτοι ενέργεια στη σκηνή (είχα την χαρά να τους παρακολουθήσω, link), μου είχαν τραβήξει ευχάριστα την προσοχή και τους υπογράμμισα στον εγκεφαλικό μου τεφτέρι για να μη χάσω τη συνέχεια τους.
Οι 10 code, τέσσερις τύποι από την Αθήνα, μετά από το “The Connection EP” επιστρέφουν με το ντεμπούτο full length album τους (37 λεπτά μετράει) “Swiftlets”, προσπαθώντας να φέρουν και πάλι στο προσκήνιο τον αγαπημένο μας 90s αμερικάνικο hard rock ήχο.
Ο ήχος τους είναι αρκετά όμορφος και φέρει τρόπον τινά, προσωπική σφραγίδα, την οποία προσπαθώντας να αποδομήσω μπορώ μόνο να περιγράψω ως εξής: “παίζουν Stone Temple Pilots με Afghan Whigs τρόπο, χρησιμοποιώντας την ένταση των Therapy?”.
Στο σύνολο του το album, από την αρχή του με το “Transmitter” ως το τέλος, είναι up tempo ρυθμού κι ακούγεται μόνο στη διαπασών.
Ειδικά το πιασάρικο “All Mine”, που θα μπορούσε να έχει γράψει εύκολα ο Greg Dulli, είναι ένα κομμάτι που σε παρασέρνει στο ρεφρέν του και σε κάνει να κουνηθείς μηχανικά, χωρίς να μπορείς ενσυνείδητα να σταματήσεις το κεφάλι σου να πηγαινοέρχεται.
Κάποιοι από τους λόγους που οι 10 code θα ξεχωρίσουν στην πληθώρα των εγχώριων κυκλοφοριών είναι πως δεν μπορείς σε καμιά περίπτωση να τους κατατάξεις στο stoner (για όνομα του θεού, πήραμε μια λέξη και την κολλάμε παντού) κι επειδή, εκτός από καλή μουσική, έχουν κι έναν τραγουδιστή, ο οποίος σε ξεγελάει ευχάριστα πως δεν είναι Έλληνας.
Το “Swiftlets” είναι από εκείνους τους rock δίσκους που πρέπει φέτος να ακούσεις, γιατί είναι η επιτομή της ποιότητας και του “catchy” κι έχει παράλληλα και τσαγανό κι ευαισθησίες.
Welcome to our party, guys!
Υ.Γ. 18 Μαρτίου γιορτάζουν την κυκλοφορία του μαζί με τους Solarmonkeys στο Six Dogs (δελτίο τύπου).
1181 
