Ένα γαμάτο δισκάκι hard rock μουσικής κυκλοφορούν οι γερμανοί The New Roses (το δεύτερο full length τους από το 2007 που δημιουργήθηκαν), φέρνοντας ένα φρέσκο αεράκι αναζωογόνησης στο χώρο της ψυχαγωγικής, χωρίς πολλούς πρηξαρχιδισμούς, τέχνης.
Κάργα Guns ‘n’ Roses meets Cinderella αισθητικές (χωρίς να αντιγράφουν, μάλλον μιλάμε για μια τίμια tribute προσέγγιση) με ολίγη από Faster Pussycat για γαρνίρισμα, σπινταρισμένο αλκοολικό US hard rock, αλητείες, γκόμενες και όλα τα παρελκόμενα, στοιχεία δηλαδή που ξετρελαίνουν τους φίλους αυτής της μουσικής εδώ και τρείς δεκαετίες.
Προσανατολισμένο ηχητικά στο καθαρό αμερικανικό hard rock, με πολλά southern στοιχεία (αδιαχώριστο στοιχείο του 99% των κυκλοφοριών στο είδος από καταβολής του ήχου), οι The New Roses παρουσιάζουν υλικό που πείθει με την ποιότητά του, καλοπαιγμένο και πολύ δουλεμένο. Όλα τα μέλη είναι “διαβασμένα”, δείχνουν αέρα άνεσης στις εκτελέσεις και η φωνή του κιθαρίστα Timmy Rough ανήκει στις “καλές”, έχοντας ένα γρέζι που σε ελκύει, δίνοντας θετικό πρόσημο στην δουλειά αυτή.
Το υλικό των The New Roses σφύζει από κέφι και ζωντάνια και το μόνο που απαιτεί η ακρόαση των “Heads Or Tails”, “Thirsty”, “Dead Man’s Voice” αλλά και όλων των υπολοίπων τραγουδιών που συμπληρώνουν το “Dead Man’s Voice” (δεν υπολείπεται εμφανώς κάποιο έναντι του άλλου, το επίπεδο είναι ισοϋψές), είναι καλή παρέα (κατά προτίμηση θηλυκή φυσικά) και ένα καφάσι μπύρες.
Καλοκαιρινό άκουσμα, ικανή και αναγκαία συνθήκη να καταριέμαι που ξύπνησα στην Πτολεμαΐδα και όχι στο Μαϊάμι, γαμώτ (χωρίς τελικό όμικρον κύριε Αρχισυντάκτα, έτσι γιατί μου την έδωσε τώρα).
449 
