Έχουν περάσει περίπου δυο χρόνια από τότε που είχαμε αναφερθεί στο Rockway.gr στους τρικαλινούς WarCode με την ευκαιρία τότε του debut album τους “Vortex Of Chaos”, το οποίο ήταν ένα αξιέπαινο δείγμα thrash / death metal.
Αυτήν τη φορά συναντάμε τον κιθαρίστα της μπάντας Μιλτιάδη Αργυρίου σε μια solo δουλειά (με μια πλειάδα μουσικών να τον συνοδεύει οι οποίοι συμβάλλουν και συνθετικά) υπό το όνομα Advanced Logic Degree, της οποίας το απόσταγμα είναι το “Advanced Logic”, ένα EP πέντε instrumental κομματιών, εκτελεσμένων το καθένα με διαφορετικά line up.
Δεν είναι εύκολο να θέσεις υπό κάποια ετικέτα τη φύση της μουσικής που αποπνέεται. Είναι σίγουρα προοδευτικό άκουσμα. Δύσκολο και όχι ευκολοχώνευτο. Θέλει το χρόνο του. Έχει μεγάλες συγγένειες με αλλόκοτα post λαμαρινάτα Neurosis-like ηχοτόπια φαινομενικά (οι ατμόσφαιρες είναι ξερές, λιτές και απέριττες) και το riffing μου έφερε στο νου ως παραπομπές πολλές λαμπρές US metal στιγμές, είτε αυτό είναι prog με διάσπαρτες πινελιές από την τεχνοτροπία των Psychotic Waltz και των “σκοτεινών” Dream Theater, είτε είναι power Νevermoreικού ύφους (τα ονόματα είναι ενδεικτικά, δεν υπάρχει καμία αίσθηση αντιγραφής), αλλά αυτό που με κέρδισε από την πρώτη ακρόαση κιόλας, είναι ο υψηλός βαθμός αυθεντικότητας που παρουσιάζει ο Αργυρίου συνθετικά.
Μου άρεσε μια ανεπαίσθητη μυρωδιά των Trivium στο “The Fundamental Element” με την υπέροχη speed drumming μελωδική thrash / death σφήνα που εμφανίζεται από το πουθενά, τα μελωδικά “ανατολίτικα” solos του “Motion Of Liquid Entities”, η Dream Theaterική οπτική (ή μάλλον θα έπρεπε να πω Liquid Tension Experiment;) του “Matter Breathes Matter”, το ακατέργαστο (η post αισθητική που ανέφερα ανωτέρω) “Sea of Flames” και το εύγλωττα τιτλοφορημένο “The Element That Binds Them All”, το οποίο επιτυγχάνει αυτό που δηλώνει, να είναι η σύνοψη των επιμέρους στοιχείων που προβάλλει ο δημιουργός.
Η μόνη αδυναμία που εντόπισα (τεχνικής φύσεως και δεν έχει καμία σχέση με το ποιοτικό υπόβαθρο) εστιάζεται στον ήχο, ο οποίος δεν χαρακτηρίζεται μεν κακός, αλλά σίγουρα σηκώνει βελτίωση, αν και προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου αυτή η μη – “γυαλάδα” του ακούσματος και είμαι σίγουρος ότι εν όψει πλήρους δουλειάς θα προσεχτεί περισσότερο.
Για debut προσπάθεια, το καλαίσθητο αυτό EP (εξαιρετικό το artwork του Αποστόλη Ιωάννου) μου άρεσε πολύ. Απευθύνεται σε περιορισμένο ακροατήριο, για αυτιά που συνδέονται με μη συμβατικούς εγκεφάλους, απέχει παρασάγγας από τετριμμένες και ασφαλείς προτάσεις. Αλλά το υλικό εμπεριέχει αυτόφωτη προσωπικότητα, είναι ενδιαφέρον, δείχνει τάσεις αποστεγανοποίησης, κάτι που είναι εκτιμητέο στους καιρούς υπερπροσφοράς που διερχόμαστε. Και ειδικά σε ένα ύφος που απαιτεί τόλμη για να εγχειρήσεις εικαστικά δια μέσω του.
Προσωπικώς, πολύ ικανοποιημένος από την προσπάθεια. Εύχομαι ταχεία επανεμφάνιση.
671 
