Ετούτο το ντεμπούτο album το περίμενα πριν πολλά χρόνια και φαίνεται τώρα σαν αιώνες να πέρασαν!
Έπεσε κρίση, έγιναν πράγματα και θάματα, έπαιξε η Μποφίλιου σε Rockwave και οι SaD ακόμα ανάλμπουμοι (κατοχυρώνω λεξιλογικά τον όρο ως δικό μου).
2016 λοιπόν και μετά από 3987 live, ηλεκτρικά και ακουστικά, οι πέντε τύποι αυτοί μας παρουσιάζουν το “Zombie Horses” και μάλιστα, και ζωντανά στο ΑΝ την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου.
Αλλά, ας μπούμε στο ψητό!
Έχουμε να κάνουμε με μια μίξη country, americana, blues και τα τοιαύτα, περασμένα από neo folk ατμόσφαιρα και σκοτεινή στιχουργική διάθεση που θα τους έφερνε σίγουρα κοντά στους Ghoultown, χωρίς βέβαια τις μεταλλικές και punk εκρήξεις. Η παραγωγή είναι πολύ προσεγμένη και πως να μην είναι αφού μετά από τόση υπομονή, έπρεπε να κοιτάξουν την κάθε λεπτομέρεια του πράγματος για να δώσουν ότι καλύτερο μπορούν και να φύγουν από το πάνθεον, των χωρίς δίσκων καλλιτεχνών, που όργωναν τους ελληνικούς δρόμους.
Κάποια κομμάτια σαν τα “Desert”, “Doom Train”, “Devil & The Farmer” και “Kitchen Knife” είναι συνθέσεις χρόνων και δοκιμασμένες συναυλιακά κι όσοι δεν ξέρουν, αλλά είναι οπαδοί μουσικών τύπου Nick Cave and The Bad Seeds, Johnny Cash, ίσως και των Calexico, καλά θα κάνουν να δώσουν βάση.
Αυτό που αλλάζει εδώ σε σχέση με τα live είναι η εκτενής χρήση χάλκινων πνευστών (τρομπέτα και τρομπόνι αναγνώρισα σίγουρα) που απογειώνουν τις συνθέσεις. Το “Black Boat” με το φλάουτο δίνει αίσθηση επιστροφής σε χρόνους όταν το λιμάνι του Λίβερπουλ μαίνονταν πειρατές που τραγουδούσαν τέτοιους ρυθμούς (“Let’s get all drunk in a bottle of rum”), το “Doom Train” με τις εναλλαγές στην ταχύτητα του και τα έξυπνα τύμπανα του Τεράστιου (Άλεξ Ταμπακάκης rulez!), το όμορφο σολάκι στα μέσα του “Howlin’ Lady”, το σκονισμένο καουμπόϊκο “Desert” που σου κολλάει στο υποσυνείδητο, το αναπάντεχο “Swing 666” και οι αιματηρές ιστορίες που μας λένε τα “Devil & The Farmer” και “Kitchen Knife” κάνουν το “Zombie Horses” ένα πολύ ελκυστικό δισκογράφημα, το οποίο τουλάχιστον εγώ, που έχω και πέραν του μουσικού συναισθήματος στην εξίσωση, θα αποκτήσω. Εσείς οι υπόλοιποι, πηγαίνετε να δείτε μόνοι σας, πόσο πονάνε τη μουσική και πόσο καλά παίζουν στη σκηνή και αποφασίστε μόνοι σας! Σας προειδοποίησα εγώ, τα νεκροζώντανα άλογα ξέρουν ποιοι είστε!
Υ.Γ. Μια μέρα που θα έχω χρόνο και όρεξη να γίνω ερευνητής, θα μετρήσω πόσους θανάτους έχουν οι στίχοι του Μάνου, γιατί σίγουρα δεν είναι δίσκος αυτός, είναι γενοκτονία!
530 
