Καμιά φορά στην προσπάθεια να αποφύγεις λίγη ώρα προκαταρτικών ντεσιμπέλ και να κρατήσεις δυνάμεις για το κυρίως πιάτο μπορεί να την πατήσεις, και στην περίπτωσή μας και αρκετά καλά.
Βέβαια καταλυτική στάθηκε η ακύρωση του ενός εκ των δύο support που έφερε το πρόγραμμα καμιά ώρα μπροστά.
Αποτέλεσμα… την ώρα που μπήκαμε στο ψιλοπηγμένο Αν Club, η θερμοκρασία ήταν ήδη 35οC και το πανηγύρι είχε ήδη ξεκινήσει. Μπαίνοντας έτσι ξαφνικά μέσα στον πανικό παρατήρησα τρία πράγματα. Πρώτο ότι οι περισσότεροι έχουν ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Δεύτερο ότι το πάτωμα γλιστράει σαν αυτό που μπορεί να φαντάζεστε, και τέλος, οι τρείς τύποι που παίζουν (δηλαδή οι Sodom) αφενός έχουν λιώσει από τη ζέστη αφετέρου έχουν πιάσει τον κόσμο από τα μαλλιά και τον φέρνουν σβούρες!!
Δεν υπερβάλω, ο θείος Τom και τα φιλαράκια του έσπειραν τον τρόμο και θέρισαν τον πανικό. Έχοντας ήδη ξεκινήσει με “Saw is the Law”, “Napalm in the Morning”, “The Vice
of Killing” και αφήνοντας κατά μέρος το νέο άλμπουμ που έχουν έτοιμο, και είναι και πολύ καλό παρεμπιπτόντως, άρχισαν να καταστρέφουν από νωρίς. Το mosh- pit πιο επικίνδυνο και από γήπεδο χόκεϊ στον τελευταίο αγώνα play-offs, το stage diving γινόταν με κυκλοφοριακές δυσκολίες, τύποι κρεμόντουσαν από όπου έβρισκαν, και η μπάντα να βομβαρδίζει χωρίς έλεος… “Sodomy and Lust”, “Ironfist” (όλεθρος…), “Agent Orange”, “Blasphemer”, “Fuck the Police”, “Wachturm”. Με κάθε διακοπή ο Tom το έριχνε στα, αλκοολούχα και μη, υγρά και δρόσιζε και όσους μπορούσε μπροστά, κουνώντας το κεφάλι του, μοιάζοντας να μην πιστεύει ούτε ίδιος την κόλαση που είχε φτιάξει. Δεν είχε κανένα νόημα να κάνουν break για να ξαναβγούν για encore… “Ausgebombt”, “Remember the Fallen”, “Witching Metal”, “Aber Bitte mit Sahne”, “Bombenhagel”.
Δεν θυμάμαι ακριβώς τη σειρά, αλλά ήταν όλα τόσο “χύμα”, όπως ακριβώς έπρεπε για να πάρεις και για το σπίτι… Και ακόμα και αν ο πορνοθείος Tom (που όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο πολύ μου θυμίζει τον άλλο θείο ,το Lemmy) δεν πήρε μάτι βυζάκια (ούτε καν αντρικά) που ζητούσε, δε νομίζω να τον χάλασε και πολύ μετά από τέτοιο party.
Κείμενο/ photos: Πάνος Ματθαιογιάννης
996 
