Αγαπητά ξαδέρφια,
σας στέλνω πολλούς χαιρετισμούς από τη μαρτυρική Ψωροκώσταινα και σας φιλώ.
Μόλις μου ήρθε ένα νέο δισκάκι από τη γειτονική πόλη του Trier. Είναι λίαν επιεικώς μετριότατο, αλλά σας ευχαριστώ πολύ για τη χειρονομία. Αντελήφθην από τις πρώτες κιόλας νότες ότι πρόκειται για γερμανική παραγωγή και είπα να σας παραθέσω κάποιες σκέψεις μου για το αξιαγάπητο δώρο σας.
Καταρχάς να πω ότι νισάφι με αυτήν τη σκατένια κωλοϋπόθεση του Southern rock/metal/stoner, ή όπως στον πούτσο το αποκαλούν κι εδώ στο εξωτικό Griechenland. Μας έχετε φάει τα συκώτια. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει για μία ακόμη φορά να υποβάλλω τον εαυτό μου να ακούσει μια μπάντα που έχει πάρει το όνομα της από δίσκο των, κατά τα άλλα μέτριων, Black Label Society, θέλει να ακούγεται σαν τους Down ή τους εγχώριους Planet of Zeus, προφανώς χωρίς την επιβλητική παρουσία του γλυκούλη πατατοκέφαλου ή του Μπάμπη, και να έχει έναν τραγουδιστή κάποιον από τους Die Apokalyptischen Reiter ή τους Grave Digger. Κάτι τέτοιο είναι πιο γερμανοπρεπές κι από την Siemens και αυτοί οι μαλάκες μπορεί να το διασκεδάζουν τα μάλα, αλλά εμένα με πόνεσε το είναι μου.
Πέραν των άλλων δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο γιατί όταν είσαι τόσο παπάρας και έχεις έστω και ένα αξιόλογο riff να καταλήγει στην ίδια αναμασημένη, τσιριχτή αρμονική και αυτό να επαναλαμβάνεται θεματικά επί 13 βασανιστικά επίπεδα τραγούδια του κώλου. Κι όλα αυτά χωρίς να σκεφτώ τους στίχους που, ω του θαύματος, αναφέρονται σε καουμπόηδες, σέλες και γαμημένα καυτά σπιρούνια, ψευδώνυμα πιο ηλίθια και από τη λάσπη και εν γένει εμετικά κακή αισθητική.
Ευχαριστώ, δε θα πάρω…
ΥΓ Τα φιλιά μου στη θεία και το θείο
576 
