Παρότι το διαδίκτυο θεωρείται ένα δημοκρατικό μέσο, έχει κατακλυστεί από μυριάδες ηθικολόγους κι εν δυνάμει δικαστές, οι οποίοι μη έχοντας ουσιαστική ζωή και βασιζόμενοι τα κόμπλεξ τους, κρίνουν και κατακρίνουν ενδελεχώς, τριγυρνώντας από ανάρτηση σε ανάρτηση, σαν κοπάδι, λιθοβολώντας όποιον δε συμφωνεί με τις απόψεις τους.
Πριν μερικές ημέρες, ένα άστοχο post που αφορούσε τις ζωές των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, προκάλεσε σάλο και μια σειρά γεγονότων που μόνο ως τραγελαφικά μπορούν να χαρακτηριστούν…
Διότι όταν καθημερινά αναρτώνται λογής σχόλια, τα οποία προσβάλλουν γενικά και ειδικά, είναι αδιανόητο το να περνάνε όλα από έλεγχο ηθικής και συνάμα να στοχοποιούνται αυτοί που τα γράφουν. Διαφώνησα κι εγώ με την άποψη που εξέφραζε το post, που εν ολίγοις αμαύρωνε τους νεκρούς, αλλά τέτοια εμετική κινητοποίηση δεν μπορώ να τη δικαιολογήσω. Ιδού ο τίτλος, γνωστού για τις προβοκατόρικες “ειδήσεις” του, site που αφορά το γεγονός…
Σοβαρότητα μηδέν κι επίπεδο που δείχνει την παιδεία του μέσου έλληνα και δη, των ανθρώπων που απαρτίζουν μεγάλο μέρος ορισμένων ιστοσελίδων. Τέτοιος σάλος είχε γίνει και με τον “Γέροντα Παστίτσιο”, προδίδοντας πως ζούμε ακόμα σε μια τριτοκοσμική χώρα που η ευαισθησία της φτάνει ως ένα πρόχειρο “Je suis Charlie”, για τα μάτια των άλλων. Προφανώς τα όρια της σάτιρας ορίζονται από τη θρησκεία. Κι όπως φαίνεται, το τρίπτυχο που συμπληρώνεται με την “πατρίς” και την “οικογένεια”, δεν έχει αλλάξει. Μια ζωή φασίστες, με περισσό μένος προς τους άλλους, το οποίο είτε το βγάζουμε δια της βίας, είτε μέσω λεκτικού bullying, πίσω από μια οθόνη. Ορίστε και η συνέχεια της είδησης, πάλι μέσω του ίδιου site…
Βέβαια, ο άνθρωπος που έκανε την ανάρτηση κι έβαλε αυτόν τον εξαιρετικό τίτλο παραμένει ανώνυμος, επιβεβαιώνοντας αυτά που λέω. Αν αυτό δεν είναι μηνύσιμο, τι είναι δηλαδή; Αν εγώ γράψω άρθρο μέσα στο οποίο παραπέμπω τον αναγνώστη σε προπηλακισμό και βρίζω θεούς και δαίμονες, αλλά δεν αναφέρω όνομα, είναι οκ; Να το ξέρω διάολε, να κάνω τα κουμάντα μου!
Επαναλαμβάνω, ούτε εμένα μου άρεσε, όπως δε μου αρέσει κι όλη αυτή η γελοιότητα που γίνεται στις εξέδρες των γηπέδων. Εκεί δε σας είδα όμως να παραπονιέστε για τα υβριστικά συνθήματα. Ω ναι, ξέχασα… Αυτό βολεύει μονάχα όταν είσαι στον υπολογιστή σου!
Για την ιστορία, ο κατηγορούμενος για το εν λόγω προσβλητικό post, ζήτησε δημόσια συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων και καλά έκανε. Κι εκεί όφειλε να είχε λήξει το θέμα! Αλλά να που μπορεί να πάρει και περαιτέρω διαστάσεις:
Δεν είδα όμως την πολιτεία να ευαισθητοποιείται για τις φωτογραφίες με ναζιστικό περιεχόμενο και τα ρατσιστικά σχόλια που κατακλύζουν λογής προφίλ. Αυτό που βλέπω είναι να ασχολείται με επιλεκτικές αναρτήσεις. Διότι παρότι δεν υπήρξα φίλος στα social media με τον κατηγορούμενο, με ένα μικρό research έμαθα πως δεν άνηκε σε κάποιον ακραίο πολιτικό χώρο κι ότι οι απόψεις του απλά δε συνάδουν με εκείνες του μέσου “πατριώτη” που έχει καταπιεί αμάσητη την “ιστορία” που θέλει να πιστεύει για το έθνος του. Άρα γιατί τον κράζουν όλοι; Επειδή είναι ανθέλληνας; Από πότε έγινε παράνομο αυτό; Δικαίωμά σου να μη συμφωνείς μαζί του, αλλά όχι και το να τον καταδιώκεις προς παραδειγματισμό!
Αυτό που γίνεται είναι ο ορισμός του bullying, οπότε όλοι εσείς οι ηθικολόγοι που τάχα μου νοιάζεστε για το ποιόν του συνανθρώπου σας και δηλώνετε και καλοί χριστιανοί, ενώ παράλληλα προπηλακίζετε κάποιον κατόπιν εντολής, καλό θα ήταν να το ξανασκεφτείτε όταν είναι να εκδηλώσετε τις δήθεν κοινωνικές ευαισθησίες σας στα social media, γιατί εκτίθεστε και γελάει το πανελλήνιο μαζί σας. Βρείτε σύντροφο, ασχοληθείτε με κάτι ουσιαστικό, αποκτήστε κάποιο χόμπι κι αφήστε το διαδικτυακό κράξιμο.
256 
