Η μέρα, οπόταν είχε προγραμματιστεί η συνέντευξη, ομολογουμένως δεν με βοήθησε καθόλου. Η βροχή είχε κάνει την κίνηση στο κέντρο της Αθήνας ανυπόφορη και η ώρα του interview έφτανε επικίνδυνα, ενώ απείχα αρκετά από το ξενοδοχείο που θα γινόταν το ραντεβού.
Περιττό να πω ότι όλα αυτά μου πρόσθεταν ένα επιπλέον άγχος στο ήδη υπάρχον, μιας και θα έπαιρνα συνέντευξη από κάποιον που τυχαίνει να είναι ένας από τους αγαπημένους μου ερμηνευτές (δεν είναι τυχαίο που δεν τον αναφέρω ως τραγουδιστή)! Ευτυχώς με το που τον αντίκρισα και του έσφιξα το χέρι όλα τα άγχη χάθηκαν ως διά μαγείας! Πόσο βοηθάει τελικά όταν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο με θετική ενέργεια… Κυρίες και κύριοι, σας δίνω τον κ. Ronnie Atkins!
Καλημέρα, Ronnie. Είμαι η Σοφία από το Rockway magazine. Χαίρομαι τόσο που σε γνωρίζω!
Καλημέρα, Σοφία. Κι εγώ το ίδιο!
Κατ’ αρχάς μίλησέ μου λίγο για το καινούργιο άλμπουμ (σ.σ. Pandemonium).
Εμ, το καινούργιο άλμπουμ… Είναι καλό!!!
(σ.σ. γέλια) Το ξέρω!
Είμαι πολύ χαρούμενος μ’ αυτό, όλοι στη μπάντα είναι πραγματικά χαρούμενοι μ’ αυτό το άλμπουμ. Νομίζω ότι είναι ότι καλύτερο έχουμε κάνει πιθανότατα μέσα σε 20 χρόνια, ή κάτι τέτοιο, ξέρεις, λοιπόν, είναι πολύ φρέσκο, παρότι είναι ένα τυπικό Pretty Maids άλμπουμ, έχει τη μελωδική χροιά και την πιο heavy αίσθηση. Νομίζω ότι αντιπροσωπεύει τη
μπάντα πολύ καλά, με τον ήχο του 2010 όμως. Υπήρχε πολύ κέφι όταν το φτιάχναμε, ξέρεις. Βασικά τέλειωσε πολύ γρήγορα, γράφτηκε μέσα σε 12-14 μέρες ή κάτι τέτοιο και πήγαμε κατευθείαν για ηχογράφηση μετά, κάτι το οποίο δεν είναι συνηθισμένο γι’ αυτή τη μπάντα. Φυσιολογικά εγώ και ο Kenny (σ.σ. Hammer- κιθάρα) χασομεράμε πειραματιζόμενοι με τα τραγούδια, κάνοντας τη βασική κιθαριστική δουλειά. Ενώ αυτό σχεδόν γράφτηκε κατά τη διάρκεια των pre- rehearsals το περισσότερο, τώρα το “Little Drops of Heaven” ήταν παλιό κομμάτι βασικά, τα υπόλοιπα όμως ήταν όλα καινούργια. Στην πραγματικότητα υπήρχε ένα κομμάτι, ονόματι “Cielo Drive”, το οποίο ξεκίνησε το άλμπουμ, το κάναμε πρόβα το περασμένο καλοκαίρι όταν κάναμε πρόβες για μερικά φεστιβάλ. Γράψαμε αυτό το τραγούδι λοιπόν και ξέρεις, πάντα υπάρχει ένα τραγούδι που δίνει ώθηση σ’ ένα άλμπουμ. Σ’ αυτή την περίπτωση αυτό ήταν το “Cielo Drive”.
Τι γίνεται με τους στίχους και τη μουσική; Ποιος τα γράφει αυτά;
Εγώ γράφω τους στίχους και εγώ μαζί με τον Kenny τη μουσική.
Πότε και πώς πήρες αρχικά την απόφαση να γίνεις τραγουδιστής;
Νομίζω πως τραγουδούσα από τότε που ήμουν παιδί, από 10 χρονών. Πάντα ήμουν αυτός που τραγουδούσε στο σχολείο και στις εκκλησίες και τα σχετικά, ξέρεις. Μεγάλωσα με όλο το glam περιεχόμενο, τους Sweet, τους Slade, τους T. Rex και όλους αυτούς, ξέρεις. Βασικά εκείνοι ήταν που με έκαναν να θέλω να γίνω τραγουδιστής. Νομίζω ότι το πρώτο μου πραγματικά μεγάλο είδωλο ήταν ο Brian Connolly των Sweet, ξέρεις. Μετά ασχολήθηκα με τους Deep Purple, Zeppelin, Black Sabbath και όλους αυτούς. Πάντα ήθελα να λέω τραγούδια. Οι άνθρωποι με ρωτάνε μερικές φορές, γιατί συνεχίζεις και ασχολείσαι μ’ αυτό για 29η χρονιά; Λοιπόν, λέω, το θεωρώ προνόμιό μου, ξέρεις, να ζω το παιδικό μου όνειρο.
Ποιοι ήταν οι καλλιτέχνες που σε επηρέασαν περισσότερο;
Είναι πολλοί, όπως προανέφερα, πιθανότατα, εφόσον μιλάς για μουσική, έχω εμπνευστεί από τα πάντα, από τους Beatles μέχρι τους Black Sabbath, πραγματικά. Είμαι πολύ ανοιχτός, μ’ αρέσει η ποικιλία στα μουσικά μου γούστα, μ’ αρέσουν όλα τα είδη μουσικής. Όχι η jazz ή το hip-hop ή παρόμοια ακούσματα αλλά για μένα ένα καλό τραγούδι είναι ένα καλό τραγούδι, ξέρεις. Και πιστεύω ότι σαν μπάντα ήμασταν πάρα πολύ εμπνευσμένοι από μπάντες όπως οι Sabbath, Purple, Thin Lizzy και παρόμοιες, οι Kiss.
Ονόμασε μερικούς καλλιτέχνες που θα ήθελες οι Pretty Maids να τζαμάρουν μαζί τους, αν εξαρτιόταν από σένα, άσχετα αν είναι ακόμα εν ζωή ή όχι.
Χμμμμ, οι Beatles, οι Led Zeppelin… Είπες να τζαμάρω μ’ αυτούς, ε; Δεν ξέρω, (σ.σ. γέλια) δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό (σ.σ. πώς γίνεται να μην το έχει σκεφτεί; αναρωτιέμαι!) αλλά πάντα σκεφτόμουν ότι θα είχε πλάκα να παίξει κάποιος με μερικές μπάντες που συνήθιζε να ειδωλοποιεί, ξέρεις, όπως οι Beatles, οι Led Zeppelin και οι Black Sabbath.
Αν σε κάποια στιγμή μπορούσες -και φυσικά ήθελες- να κάνεις ένα ντουέτο με μια τραγουδίστρια ή έναν τραγουδιστή, ποια ή ποιον θα διάλεγες;
Τον John Lennon.
Ναι; Γιατί;
(σ.σ. γέλια) Ναι, δεν ξέρω… (σ.σ. σκέφτεται) τη Faith Hill; Είναι όμορφη! (σ.σ. εδώ έπιασα λαβράκι!)
Faith Hill; Ουάου! Αλήθεια; Σ’ αρέσει η country;
Shania Twain; Ναι, κάτι τέτοιο!
Μ’ αρέσει κι εμένα η country.
Ναι; Μ’ αρέσει η Faith Hill, πολύ!
Ονόμασε τις αγαπημένες σου μπάντες, αγαπημένους τραγουδιστές, κιθαρίστες.
Πιστεύω ότι η πιο αγαπημένη μου μπάντα θα πρέπει να είναι οι Led Zeppelin ή οι Black Sabbath και ο Robert Plant ήταν πάντα… τον είχα πάντα ως είδωλο, ήταν μεγάλοςτραγουδιστής. Μ’ αρέσουν οι Deep Purple επίσης, ξέρεις. Εμ, ναι, αυτοί που είπα.
Άλλοι τραγουδιστές;
Ήμουν μεγάλος οπαδός του Robert Plant. Και του Ian Gillan επίσης. Ozzy Osbourne. Μ’ αρέσει ο Ozzy γιατί παρότι δεν πιστεύω ότι είναι τεχνικά ιδιοφυής τραγουδιστής, είναι ένας καλός μελωδικός τραγουδιστής και έχει μια καλή φωνή γιατί κανείς δεν ακούγεται σ’ αυτόν… Έχει μια πολύ χαρακτηριστική φωνή, ξέρεις. Επίσης ο Glenn Hughes (σ.σ. τώρα με έλιωσε, 
η αδυναμία μου!).
Κιθαρίστες;
Κιθαρίστες… Πιθανότατα θα έλεγα… Tony Iommi, λόγω των καταπληκτικών riffs που έχει κάνει (κάνει και τίποτα άλλο;) και οι Jimmy Page, Ritchie Blackmore.
Θα ήθελα να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί μας για τον θάνατο του Dio τη στιγμή που άκουσες γι’ αυτόν.
Ναι, ήξερα ότι ήταν άρρωστος και πιστεύω ότι είναι μεγάλη απώλεια. Ξέχασα να τον αναφέρω πριν, ήταν πιθανότατα ένας από τους τραγουδιστές που με ενέπνευσαν πιο πολύ, βασικά -για να είμαι ειλικρινής- στις αρχές των 80’s, και τον είδα λίγα χρόνια πριν, ήταν ακόμα ένας μεγάλος τραγουδιστής, ξέρεις. Τον συνάντησα κάνα δυο φορές, ένας gentleman, ένας πολύ καλός τύπος, μικροκαμωμένος αλλά με μια μεγάλη, δυνατή φωνή. Οπότε τι να πω; Είναι πάντα μεγάλη απώλεια όταν ένας καλός τραγουδιστής πεθαίνει.
Σου λείπουν τα 80’s; Εννοώ πιστεύεις ότι τα πράγματα ήταν διαφορετικά τότε με κάποιον τρόπο;
Τα πράγματα ήταν όντως διαφορετικά για τη hard rock και τη heavy metal σκηνή γιατί υπήρχε μεγάλη εστίαση πάνω τους, ήταν σχεδόν της μόδας στα 80’s. Μου λείπει η προσοχή από τα media και ήταν απλά καλές εποχές, ξέρεις, για το hard rock. Μπορούσες να κάνεις τα πάντα. Γι’ αυτή τη μπάντα, τότε ήταν που είχαμε μερικές απ’ τις μεγαλύτερες αναμνήσεις μας, όταν φτιάξαμε τα “Future World” και “Red, Hot & Heavy” άλμπουμ, τότε ήταν που είχαμε τις μεγαλύτερες επιτυχίες μας, ξέρεις. Και τότε ήταν που μπορούσες να πουλήσεις δίσκους. Σήμερα δεν πουλάς τίποτα, δεν πουλάς τίποτα σε σχέση με τα 80’s γιατί η όλη σκηνή έχει αλλάξει πολύ.
Δεν νομίζεις ότι τότε ήταν λίγο πιο… -πώς να το πω;- αθώοι καιροί;
Έχεις δίκιο! Δεν ήταν τόσο σοβαροί όσο είναι σήμερα. Ήταν απλά καθαρό κέφι και καθαρή διασκέδαση στα 80’s.
Δεν ήταν και τόσο επαγγελματικά τα πράγματα ίσως… Επαγγελματικά με την κακή έννοια του όρου.
Σωστά! Εγώ απλά λέω ότι ήταν τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Δεν ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα όπως είναι σήμερα, ξέρεις, αλλά ήταν και μια διαφορετική εποχή (νοσταλγική φωνή), όμως ναι, φυσικά και μου λείπουν τα 80’s. Ήταν καθαρό γλέντι!
Και μένα μου λείπουν πολύ!!! Οk, περιέγραψέ μου μια τυπική Pretty Maids μέρα στον δρόμο.
Μία μέρα στον δρόμο… είναι 22 ώρες αναμονής και 2 ώρες παιξίματος…
Αναμονής;
Αυτή είναι μια τυπική μέρα αλλά βασικά αυτό κάνεις στον δρόμο, ξέρεις. Τώρα ξεκινάμε περιοδεία, σε 2 βδομάδες από τώρα έχουμε την ευρωπαϊκή περιοδεία, μένεις στο λεωφορείο, πηγαίνεις εκεί που είναι η συναυλία, τρως πρωινό, κάνεις τη συναυλία, φυσιολογικά μετά τη συναυλία πας πίσω στο λεωφορείο, παίρνεις έναν υπνάκο, βλέπεις ένα βίντεο ή κάτι τέτοιο.
Δεν το βρίσκεις όλο αυτό εξοντωτικό;
Ναι, είναι. Αλλά αυτό είναι μέρος του πακέτου, ξέρεις. Μερικές φορές θέλεις να βγεις έξω και να δεις… Μερικές μέρες που δεν δουλεύουμε βγαίνουμε έξω και βλέπουμε κάποια πράγματα, εξαρτάται από την πόλη όπου είμαστε, ξέρεις. Εννοώ γαμήθηκα στις ευρωπαϊκές περιοδείες τα τελευταία 30 χρόνια περίπου, εντάξει, το έκανα αυτό, πάμε γι’ άλλα. Θα πάμε και θα κάνουμε συναυλίες, θα περάσουμε λίγη ώρα με τους οπαδούς μετά τις συναυλίες, θα χαιρετηθούμε, θα υπογράψουμε μερικά αυτόγραφα και θα βγάλουμε μερικές φωτογραφίες και τα σχετικά, αλλά βασικά υπάρχει πολλή αναμονή. Όμως εξακολουθούμε να το διασκεδάζουμε.
Είσαι υπομονετικός λοιπόν.
Πρέπει να είσαι υπομονετικός στο rock & roll γιατί υπάρχει πολλή αναμονή συνέχεια.
Σε ποια πόλη έχετε διασκεδάσει περισσότερο;
Δεν μπορώ να αναφέρω κάποια συγκεκριμένη πόλη. Υπήρξαν πολλές και δε μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μία.
Ok. Μοιράσου μαζί μας το πιο αστείο ή παράξενο περιστατικό που συνέβη σε σένα ή/και στα άλλα μέλη της μπάντας κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης ή μιας συναυλίας.
Το πιο παράξενο πράγμα;
Ναι, ή το πιο αστείο.
Υπήρξαν επίσης πολλά (σ.σ. γέλια). Δεν μπορώ να θυμηθώ μια συγκεκριμένη συναυλία. Τίποτε δεν έρχεται στο μυαλό μου. (σ.σ. Έλα βρε Ronnie τώρα, ούτε ένα; Αχ, ου γαρ έρχεται μόνον… – εγώ πάντως προσπάθησα και αμαρτία δεν έχω!)
Αν δεν ήσουν ένας διάσημος τραγουδιστής, ποιος θα διάλεγες να ήσουν αντ’ αυτού;
Δεν ξέρω τι θα ήθελα να ήμουν αντ’ αυτού. Δεν θέλω να είμαι κάποιος άλλος παρά μόνον εγώ. Αυτό μου αρκεί.
Τίποτα δεύτερες σκέψεις, κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει;
Υπάρχουν πολλά για τα οποία έχουμε μετανιώσει σαν μπάντα, ξέρεις. Υπογράψαμε μερικά πολύ άσχημα συμβόλαια στις αρχές της καριέρας μας, όταν οικονομικά υπήρχε ακόμα ασάφεια, ξέρεις, αλλά έτσι είν’ η ζωή, μαθαίνεις στην πράξη. Πάντα υπάρχουν λάθη. Πάντα υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις καλύτερα, ξέρεις. Αλλά δεν τα σκέφτομαι πολύ αυτά γιατί δεν υπάρχει λόγος να το κάνω. Ό,τι έχει συμβεί, συνέβη, ξέρεις.
Τι θα έκανες διαφορετικά σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, αν είχες την ευκαιρία;
Αυτό που θα έκανα διαφορετικά θα ήταν να προσλάβω έναν καλό δικηγόρο όταν υπογράφαμε το πρώτο συμβόλαιο δίσκου. Σίγουρα αυτό θα ήταν.
Φαντάσου ότι είσαι έτοιμος να παραλάβεις ένα βραβείο Grammy ή κάτι παρόμοιο για λογαριασμό της μπάντας. Ποιους θα ευχαριστούσες γι’ αυτό και τι θα τους έλεγες;
Αν ήταν να ευχαριστήσω κάποιον αυτή θα ήταν η μπάντα γιατί αυτή τα δημιουργεί όλα, ξέρεις.
Αν είχατε την ευκαιρία να διαλέξετε ένα όχι τόσο συνηθισμένο μέρος για να δώσετε μια συναυλία (π.χ. μια φυλακή ή ένα ψυχιατρείο) για ευεργετικούς λόγους ποιο νομίζεις ότι θα ήταν αυτό και γιατί;
Αν ήταν να παίξουμε σε μια φιλανθρωπική συναυλία πιθανότατα θα αναζητούσαμε κάτι για παιδιά με καρκίνο ή κάτι τέτοιο. Δεν το έχω σκεφτεί αλλά αν κάποιοι μου το ζητούσαν φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο θα κάναμε.
Κανένας δεν σας έχει ζητήσει κάτι παρόμοιο ποτέ;
Κάποιοι μας το έχουν ζητήσει για άλλους λόγους. Αλλά πρέπει να είναι κάτι που πραγματικά υποστηρίζεις και με το οποίο συμφωνείς. Γι’ αυτό και το έχουμε κάνει πολύ σπάνια.
Αν είχες την ευκαιρία να ταξιδέψεις πίσω στον χρόνο, πού και πότε θα πήγαινες και γιατί;
Λοιπόν, αυτή είναι καλή ερώτηση. Πιθανότατα θα πήγαινα πίσω στα 30’s και θα δολοφονούσα τον Αδόλφο Χίτλερ!
Αν σου ζητούσαν να δώσεις μια-δυο συμβουλές στους νέους μουσικούς που μόλις ξεκινάνε την καριέρα τους, τι θα τους έλεγες;
Περάστε πολύ χρόνο στις πρόβες, γράψτε κάποια καλά τραγούδια. Αυτό σε κάνει δυνατό και σε κάνει “δεμένο” (σ.σ. “γερό” εννοεί) και ΜΙΛΗΣΤΕ Μ’ ΕΝΑΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ πριν υπογράψετε το πρώτο σας συμβόλαιο!!!
(σ.σ. γέλια) Νάτος πάλι ο δικηγόρος!
Αυτή η δουλειά ήταν πάντα έτσι. Δεν είμαστε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι.
Υποθέτω ότι τώρα έχετε έναν καλό δικηγόρο.
Ας πούμε ότι πλέον δεν κάνουμε τίποτα χωρίς αυτόν.
Τι παίζει αυτές τις μέρες στο cd/mp3 player σου;
Αυτή τη στιγμή βασικά στο cd player μου στο σπίτι (Δανία) είναι το νέο άλμπουμ του Robert Plant “Band of Joy”. Δεν το έχω ακούσει ακόμα αλλά το αγόρασα πριν φύγω για Ελλάδα. Αλλιώς ακούω περισσότερο ραδιόφωνο και τα σχετικά.
Άλλες νέες κυκλοφορίες που σου άρεσαν;
Η τελευταία που αγόρασα είναι του Robert Plant. Μου αρέσουν μπάντες όπως οι Shinedown, οι Sixx:A.M. και παρόμοιες.
Ναι, μου αρέσουν κι εμένα επίσης. Πες μου το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό καθώς ακούς τις παρακάτω λέξεις: Μουσική.
Η ιστορία της ζωής μου. Τη λατρεύω!
Μetal.
Ναι, απ’ αυτό ζω (σ.σ. γέλια).
Επιτυχία.
Ναι, είναι υπέροχη. Είχαμε επιτυχία. Ήμασταν επιτυχημένοι και όχι και τόσο επιτυχημένοι. Ήταν μια πάνω, μια κάτω για 30 χρόνια όμως η επιτυχία είναι ένα καλό πράγμα.
Ευτυχία.
Είμαι ευτυχισμένος (σ.σ. ναζιάρικα)!
Διασημότητα.
Είμαι διάσημος (σ.σ. πιο ναζιάρικα)!!! Διασημότητα, λοιπόν αυτό πάει με την επιτυχία, ξέρεις. Δεν είσαι υποχρεωτικά ευτυχισμένος επειδή είσαι και διάσημος πιστεύω. Αλλά η ουσία είναι ότι αν μπορείς να τα συνδυάσεις αυτά τα δύο τότε τα πράγματα είναι πραγματικά καλά.
Το ξέρω… Φύση.
Θα έπρεπε να φροντίζουμε τη φύση μας. Τη Μητέρα Γη! Αγάπη.
Ωραία! Αγάπη, αγάπη, αγάπη… Είμαι παντρεμένος (σ.σ. γέλια, άσχετο λέω εγώ).
Θεός.
Θεός; Είμαι χριστιανός. Πιστεύω στον Θεό βασικά. Δεν ξέρω σε τι ακριβώς πιστεύω αλλά είναι κάτι που κατά κάποιον τρόπο με προστατεύει, κάτι στο οποίο βασίζομαι πάνω του, μου δίνει δύναμη.
Κι εμένα το ίδιο… Pretty Maids.
Η ιστορία της ζωής μου. Καθαρή διασκέδαση, 30 χρόνια rock & roll και καθαρού γλεντιού. Ακόμα συνεχίζω να διασκεδάζω.
Ok, νομίζω ότι τελειώσαμε.
Ναι; Αυτό ήταν; (σ.σ. μήπως ήθελε κι άλλο; – Next time βρε, δεν χανόμαστε!)
Ναι, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα. Καλή τύχη και τις καλύτερες ευχές μας σε σένα και την υπόλοιπη μπάντα!
Σ’ ευχαριστώ. Θα τους τις μεταφέρω.
Συνέντευξη στην Σοφία Ρεντούμη
Επιμέλεια: Troy
ΥΓ: ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Vanessa, χωρίς τη μεσολάβηση της οποίας αυτή η συνέντευξη δεν θα ήταν δυνατή!
299 
