Οι Αμερικανοί sludgers Black Tust είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που περιμένεις κάτι τεράστιο να γίνει, αλλά πάντα αυτό που παίρνεις είναι ένα βήμα πίσω από εκείνο που θα περίμενες.
To τρίτο τους “Set The Dial” (review) μπορεί να μην ήταν κάτι το συγκλονιστικό, αλλά άφηνε ανοικτούς λογαριασμούς, οι οποίοι φάνηκε πως πάνε να κλείσουν με το ΕΡ “Tend No Wounds” (review), αλλά μιας που η διάρκεια του ήταν μικρή άφηνε χώρο για γκρίνιες.
Τώρα, 2 χρόνια μετά τον απότομο χαμό του ιδρυτικού στελέχους τους Jonathan Athon, ο οποίος όπως ήταν φυσικό, φρέναρε τα σχέδια τους, ετοιμάζουν να κυκλοφορήσουν το τέταρτο τους “Pillars of Ash”.
Φυσική συνέχεια του “Tend no wounds”, ογκωδέστατο και ταχύτατο σε d-beat ρυθμούς που κάνει την crust punk μερια της ψυχής μου να χορεύει, συνδυάζει τις πρώιμες εποχές των Neurosis και Kylesa, έχοντας και ένα μάτι στους High on Fire του Matt Pike.
Η παραγωγή είναι βρωμιάρα, όπως και θα πρέπει, τα φωνητικά φωναχτά και το μπάσο σλατζάρει με πάθος. Τύμπανα καρφωτά σαν πρόκες σε κάσα και οι Black Tusk φαίνεται πως κάνουν ένα σίγουρο βήμα προς την απογείωση.
Σε κομμάτια όπως το “Born of Strife”, οι Σαβανέζοι μοιάζουν να δίνουν μεγάλη βάση στην punk τους πλευρά, χωρίς να παραγκωνίζουν τα άλλα στοιχεία και δημιουργούν ένα σύνολο για πολλά αυτιά, με κομμάτια δυναμίτες σαν τα “Damned in the Ground”, “Still Not Well” και “Punk Out”.
Κάποιους ίσως μπερδέψει η πολυμορφικότητα τους, κάποιοι άλλοι ίσως τους βρουν μονότονους, αλλά είτε ακούς Tragedy, είτε Crowbar, κάτι θα βρεις γνώριμο και οικείο.
567 
