OPPROBRIUM: “Serpent Temptation”

Μια φορά κι ένα καιρό που λέτε, υπήρχε μια thrash/death μπάντα από την Louisiana που έσπερνε και ήταν κατ’ εμέ ίσως από τα καλύτερα παραδείγματα οργισμένου metal στα χνάρια του “Beneath The Remains”, των Merciless, Death, Infernal Majesty κλπ.

Η μπάντα αυτή ονομαζότανε Incubus και εξακολουθώ να πιστεύω ότι το δεύτερο άλμπουμ τους “Beyond the Unknown” του 1990 είναι ένα από τα πιο αδικημένα διαμάντια του σκληρού ήχου. Αυτό εδώ είναι το 1ο και…. 3ο άλμπουμ τους αφού ξαναβγήκε σε δεύτερη εκδοχή το 1996, εκτός από την αρχική του 1988, μην ρωτάτε γιατί, μόνο αυτοί ξέρουν. Συγκεκριμένα είναι επανέκδοση της 1ης version, κομπλέ με το κάτσα εξώφυλλο.  

Κάτσε ρε φίλε, τι Incubus λες, αφού Opprobrium τους λένε. Ναι, κάπου εδώ μπουρδελοποιούνται τα πράματα, το 1999 που τα παιδιά αποφάσισαν να ξαναπαίξουν μουσική μετά από ένα διάλειμμα, υπήρχαν και οι γνωστοί καλιφορνέζοι alternative rock χίπηδες με το όνομα Incubus, οι οποίοι είχαν εταιρεία, λεφτά, δικηγόρους κλπ οπότε οι εν θρας αδελφοί κατάλαβαν ότι παρότι παλαιότεροι μάλλον θα έπαιρναν πούλο και αναγκαστικά άλλαξαν όνομα. Και να σου οι Opprobrium, αναδρομικά πλέον και στις παλιότερες κυκλοφορίες. Λίγο αυτό, λίγο που βγάζανε 2-3 φορές τον ίδιο δίσκο, κάπου εδώ ο casual ακροατής έχει μπερδευτεί και δικαίως σιχτιρίζει.

Όσοι έδειξαν υπομονή ανταμείβονται όμως, γιατί το ψαχνό αξίζει. Λιγότερο γυαλισμένο από το “Beyond…”, το “Serpent Temptation” κοπανάει ανελέητα χωρίς πολλά λόγια, οι πρώιμες Sepultura, Possesed  και όσες αναφέρθηκαν πιο πάνω επιρροές είναι παραπάνω από εμφανείς, ο ντράμερ είχε μάλλον πολλά νεύρα ή έπινε πολλούς καφέδες, κοινώς πέφτει ξύλο. Η παραγωγή ίσως να ήθελε λίγη δουλίτσα αλλά είναι ωμή και παραπάνω από ικανοποιητική για ντεμπούτο του 1988 σε μικρή εταιρεία χωρίς άλλες κυκλοφορίες. Ιδανικό re-issue για όσους θέλουν ένα σοβαρό αρχείο με death/thrash ή και για όσους απλά γουστάρουν σκληρό θρας χωρίς πολύ χαβαλέ και bay-area τσαλίμια. 

437

Avatar photo
About Αλέξης Δρυμιώτης 479 Articles
Στριμωγμένος ανάμεσα σε Gen X και Millenials, από την γη του χαλλουμιού, βαρετός τύπος κατά τα άλλα, επιμένει ότι Black Metal Ist Klassenkrieg, Fascism Is A Fuck,Doom Or Be Doomed, In Grind We Crust.