Πολλά λύνονται με καλή παρέα και αυτό διευκόλυνε λίγο το σερί των live αυτές τις ημέρες. Έχοντας καταφτάσει επί τόπου από τις 9 παρά, περιμένω για κάποια ώρα τον εκλεκτό και πάντα ορεξάτο κύριο Καλλιακμάνη.
Το one-man band του Huge Dwarf ανεβαίνει περί τις 10 οπλισμένο με δυνατούς υπολογιστές, sampler και πυκνωτικά μικρόφωνα. Ο ήχος παραπέμπει σε σύγχρονο blues/americana, όπου blues βλέπε Gary Clark Jr. Οι συνθέσεις είναι καλά δουλεμένες, οι ιδέες είναι καλές, η κιθάρα πολύ σταθερή και η φωνή εύστοχη.
Σε πολλά σημεία, λόγω ων παραμορφώσεων, έρχονται στο μυαλό μου και τα διάφορα, πιο πρόσφατα project, του Devin Townsend, όπως το προπέρσινο Casualties of Cool. Ίσως μια μικρή συνοδευτική μπάντα να μην είναι μακριά.
Οι headliners παρουσιάζουν απόψε το ντεμπούτο τους και μου λένε ότι ο ήχος τους είναι όμορος προς αυτόν των Black Angels, που παίζουν από τα ηχεία εκείνη την ώρα.
Το κουιντέτο ανεβαίνει στη σκηνή και το εμφανέστατο όλων είναι η frontwoman, που σε αντίθεση με την υπόλοιπη μπάντα, μοιάζει σα να έχει βγει από video clip των Empire of the Sun.
Ο ήχος της μπάντας είναι ένα πάντρεμα σκληρού r’n’r, garage και ψυχεδέλειας. Τα τριπαρισμένα εφέ στις κιθάρες και τις φωνές, τα απόκοσμα slide και τα μακροσκελή ορχηστρικά μέρη συνθέτουν ένα ηχητικό τοπίο αντίστοιχο με τις ερήμους σε ταινίες των Tarantino/Rodriguez. Η μπάντα γενικά είναι άνετη και δεμένη, αλλά η εκκεντρική τραγουδίστρια έχει έντονη και, πολλές φορές, επιβλητική σκηνική παρουσία, κλέβοντας έτσι την παράσταση και καθιστώντας της κυρίως ατραξιόν. Το κοινό αντιδράει σε κάμποσα από τα τραγούδια. Η μπάντα έχει κάνει μια ηχηρή αρχή.
Photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
537 
