.jpg)
Πάτησα το play, έκλαψα λίγο, αλλά το άκουσα.
Ο οδυρμός ξεκινάει από το εξώφυλλο και πριν ακούσω το δίσκο. Καλά ρε αλάνια από τη Μινεάπολη, πήρατε το artwork που είχε φτιάξει ο Kenny Kelly για το “Sword and Sorcery” των Majesty, αλλάξατε τον πέλεκυ με σπαθί και το βάλατε για δικό σας; Απίστευτο. Δεν ξέρω τι παίχτηκε αλλά τέτοια κλοπή δεν έχω ξαναδεί.
Καταρχήν, να ενημερώσω οτι ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2012 αλλά επανακυκλοφορεί τώρα και σε ηλεκτρονική μορφή για να είναι πιο εύκολα διαθέσιμο για κριτικές και να μην χάσουν το κελεπούρι οι πολυάριθμοι οπαδοί από την Ινδοκίνα μέχρι και τη Σιέρα Λεόνε.
Μουσικά, όσο αυτό μπορεί να το προσεγγίσει κάποιος, κινείται στα πλαίσια του true metal. Όλα τα κλισέ είναι εδώ. Στίχοι γεμάτοι με τις λέξεις κλειδιά Valhalla, blood, thunder, steel, revenge, kill, heavy metal κτλ είναι όλα εδώ. Δυστυχώς όμως κι ο πιο true οπαδός θα ξεκινήσει ένα μοναχικό ταξίδι ώστε να πάει να τους βρεί, να τους κάψει τα σπίτια και να πιεί το αίμα τους απο τα ίδια τους τα κρανία.
Πέρα απο κάποια διάσπαρτα riff και solo που κάτι έχουν να πουν, όλα τα υπόλοιπα με αποκορύφωμα τα φωνητικά, είναι για γέλια. Στις ψηλές οκτάβες η λοβοτομή φαντάζει ως η μόνη λύση. Πάθος δεν υπάρχει και όταν μίλαμε για true metal τότε αυτό πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Οι συνθέσεις είναι τόσο απλές που το “ περνά περνά η μέλισσα” φαντάζει carmina burana.
Λοιπόν επειδή όσο γράφω το ξανακούω για να μην χάσω το feeling, σταματάω εδώ. Τα πράγματα είναι απλά. Με τέτοιο δίσκο δεν πήδηξε κανείς.
507 
