Να τα πουλάκια μου κι έλεγα εγώ, μας έπεσαν μαζεμένα άλμπουμ Ulver, Enslaved, Dodheimsgard, Solefald και Arcturus, το άλλο μέλος της τρελής παρεΐτσας που χάθηκε;
Δεν άργησαν και πολύ πάντως, ήρθε το “Winter Thrice” να δέσει το γλυκό . Όσοι έχουν έστω και ελάχιστη επαφή με την εν λόγω σκηνή αλλά και το κλασσικό νορβηγικό μαυρομέταλλο γενικότερα δεν χρειάζονται συστάσεις οπότε ας πάμε κατευθείαν στο ψητό.
Χωρίς εκπλήξεις το νέο άλμπουμ των Borknagar, το γνωστό progressive/folk/black στιλάκι τους παραμένει σταθερό, με μια μικρή ίσως μεταβολή στην ατμόσφαιρα. Αυτή τη φορά το viking στοιχείο είναι περιορισμένο και η όλη ατμόσφαιρα είναι πιο προοδευτική, φέρνοντας λίγο σε πιο συμβατικούς Solefald οπότε κάτι μου λέει πως ο Lazare έβαλε λίγο παραπάνω το χεράκι του αυτή τη φορά στη συγγραφή. Κατά τα άλλα οι ταχύτητες είναι ελάχιστα πιο μαζεμένες με λίγο παραπάνω mid-tempo σε σχέση με τους καλπασμούς, οι τρεις τραγουδιάρηδες Vortex, Vintersorg και Lazare δίνουν ως συνήθως ρέστα ενώ στο ομώνυμο κομμάτι σκάει για φωνητικά και ο παλιόφιλος Garm έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά και να κατουρηθούνε από τη χαρά τους όσοι έχουνε τις τέλη 90s εποχές εικόνισμα, σχεδόν όλοι δηλαδή.
Οι Borknagar και εδώ μένουν σταθεροί στην παράδοση τους, λιγότερο εντυπωσιακοί και φανφαρόνοι από τους Αρκούδους και την υπόλοιπη συμμορία, πιο μαζεμένοι και διακριτικοί, αλλά πάνω από όλα ποιοτικοί και χορταστικοί. Άλλωστε σε μια παρέα από αιθεροβάμονες πρέπει πάντα να υπάρχει ένας λίγο προσγειωμένος για να συμμαζεύει τα σούργελα. Άξιοι και πάλι, μπορεί για μένα να μην αγγίζουν την “The Olden Domain”, “Archaic Course” και “Quintessence” περίοδο, αλλά αυτό είναι προσωπικό κόλλημα και σίγουρα δε μειώνει την μετέπειτα πορεία τους, οι ενδιαφερόμενοι επενδύστε άφοβα. Και μιας και το έφερε η κουβέντα, αυτοί οι Fleurety πότε σκατά θα βγάλουνε άλμπουμ;
805 
