Παλαίμαχοι progressivάδες από την Πολωνία που μετρούν αρκετά χρόνια στο μουσικό προσκήνιο και με πληθώρα κυκλοφοριών, οι SBB.
Το είδος που υπηρετούν, σύμφωνα με το δελτίο τύπου είναι jazz/ prog rock και η αλήθεια είναι πως περίμενα κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που άκουσα. Πιο πολλές επιρροές έχει το cd από blues παρά από jazz. Το μεγάλο ατού του “Blue Trance” είναι η εμπειρία που διακατέχει τα μέλη που το ηχογράφησαν, που δείχνουν να προσφέρουν αβίαστα και χωρίς θεατρινισμούς το απαραίτητο συναίσθημα που συναντάται στις συνθέσεις. Το τεράστιο μείον του album είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των κομματιών ερμηνεύεται στη μητρική γλώσσα της μπάντας, με αποτέλεσμα να ξενίζoυν τον ακροατή. Σε γενικές γραμμές έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που μου θύμισε από Eric Clapton και Phil Collins μέχρι Eloy και Santana (της πρώτης περιόδου). Δεν αποκλείεται κάποτε να τους άκουγε και ο Wilson (Porcupine Tree)! Παρόλα αυτά, οι καλές ιδέες συγκρούονται με τη στασιμότητα και όταν τελείωσε το cd δεν είχα ακόμη καταλήξει το εάν μου αρέσουν οι SBB ή όχι. Τα “Karida beach”, “Coda Trance” και “Musniecie Kalimby” για παράδειγμα μου άρεσαν πολύ, ενώ τα “Doliny Strumieni” και “Pamieci Czas” με έκαναν να βαρεθώ. Αν οι στίχοι ήταν στα αγγλικά πάντως είναι σίγουρο πως θα τους άκουγα πιο ευχάριστα. Για να προτιμούν όμως τα πολωνικά, σίγουρα θα έχουν αρκετό κοινό στη χώρα τους. Επίσης οφείλω να αναφερθώ στο γεγονός πως ο κιθαρίστας της μπάντας είναι προφανώς έλληνας (Apostolis Anthimos) και κάνει εξαιρετική δουλειά (είμαστε παντού!). Όπως και να έχει όμως, δε μπορώ να καταλήξω και αυτό μάλλον σημαίνει ότι το “Blue Trance” είναι μια καλή μεν κυκλοφορία, αλλά σίγουρα όχι απαραίτητη.
438 
