Δεν είναι μυστικό πως τον κύριο Scott Hull τον έχω εικόνισμα, όχι μόνο επειδή είναι μουσικάρα και φοβερός συνθέτης, αλλά και επειδή θεωρώ πως ανήκει στην χούφτα των ατόμων που άλλαξαν τα φώτα στον ακραίο ήχο και τον τράβηξαν απ’ τα μαλλιά στον 21ο αιώνα.
Κι αυτό το ξεκαθαρίζω για να δείξω ότι από τον κύριο έχω μεγάλες απαιτήσεις.
Το “Arc” όμως δεν είναι αποκλειστικά παιδί του Hull, είναι πρώτο από μία σειρά EP που θα επικεντρώνονται το καθένα σε ένα τραγουδιστή/τρια των ANB. Το “Arc” λοιπόν είναι πνευματικό παιδί της τραγουδίστριας Kat Katz, η οποία ταυτόχρονα επισκέπτεται το doom/sludge παρελθόν της πριν τους ANB, και εξωτερικεύει τα συναισθήματα της σε τρία μεγαλούτσικα σε διάρκεια τραγούδια που ασχολούνται με την ιστορία της διαγνωσμένης με σχιζοφρένεια μητέρας της και τις δικές τις εμπειρίες όσο την φρόντιζε.
Μουσικά τώρα, οι παρατηρητικοί ήδη πρόσεξαν την χρήση των όρων doom/sludge, και ναι, αυτό το δισκάκι δεν έχει ούτε ένα blast, ούτε ένα crust κοπάνημα, ούτε ίχνος grindcore.
Στα μόλις κάτω από 30 λεπτά του δίσκου οι Hull και Katz ξεσκονίζουν τους παλιούς του δίσκους των Buzz-oven, 13 και Eyehategod, ξερνάνε ανελέητα σκληρά groove και στέλνουν ορδές Methbongwhatevereater σπίτι τους να αλλάξουν βρακάκια. Όχι μόνο επειδή μουσικά ο δίσκος είναι απλά άψογος, από την πρώτη νότα του “Not a daughter” μέχρι και το κλείσιμο του “Gnaw”, αλλά και επειδή μας γυρνάει σε παλιότερες εποχές που το sludge ήταν μέσο για να ξορκίζεις προσωπικούς δαίμονες και όχι διαγωνισμός ποιος έχει το μεγαλύτερο μούσι και κάνει περισσότερους μπάφους.
Το EP αυτό προβλέπεται να παίξει σε πολλά repeat, είναι απαραίτητο για όσους θεωρούν τους εαυτούς τους σοβαρούς sludge ακροατές και σίγουρα θα κερδίσει ακόμα και όσους περιμένανε κάτι καινούριο σε grindcore. Γαμημένη Relapse, όλο λέω να σε μποϋκοτάρω και όλο βρίσκεις τρόπους να μου παίρνεις τα λεφτά.
491 
