THE ROAD MILES

Οι Road Miles ντεμπούταραν με το “Gold And Shadows” (review) και μάλιστα το παρουσιάζουν ζωντανά το Σάββατο 30 Ιανουαρίου στο Six Dogs.Ο Δημήτρης Μαρσέλος επικοινώνησε μαζί τους και επιχείρησε να τους ρωτήσει έναν έναν διάφορα ακατανόητα πράγματα…σάπια φρούτα δεκτα!

-Ποιο ήταν το album που σε έκανε να αρχίσεις να ακούς μουσική;

Αφροδίτη: The Wall – Pink Floyd.   Θυμάμαι να είμαι σχεδόν δέκα/έντεκα ετών και να μου το βάζει ο μπαμπάς στο αυτοκίνητο λέγοντάς μου την ιστορία του δίσκου – δε θα ξεχάσω το συναίσθημα μου ακούγοντας τα ελικόπτερα- Χαρακτηριστικό tip : τότε δεν μου άρεσε το hey you. Μετά από αυτό το album πάντως, άρχισα να ψάχνομαι με τη μουσική.

Αργύρης: Μάλλον κάποιο άλμπουμ των Cure, ίσως το Disintegration.

Γιάννης: Δεν θυμάμαι. Το άλμπουμ όμως που με έκανε να αρχίσω να ακούω «αλλιώς» τη μουσική ήταν το Lateralus των Tool. 

Μάικ: Τρύπες, το ομώνυμο άλμπουμ.

Τζώρτζης: I’ll take the fifth amendment.

-Αν μπορούσες, ποια μπάντα θα διέγραφες από την ιστορία;

Αφροδίτη: Τους Hole. 

Αργύρης: Δεν μου έρχεται κάποια συγκεκριμένη. Μάλλον κάποια από αυτές που πρεσβεύουν το λαιφ στάιλ με τις χαρλει, τις μπυροκοιλιές κ τα βρώμικα μακριά μούσια.

Γιάννης: Όλη την πόζερ ροκ σκηνή. Όλη.

Μάικ:  Τους One Direction.

Τζώρτζης: Τους Cure.

-Αν σου έλεγαν να βγεις στη σκηνή ντυμένος με κάποιου άλλου ρούχα, ποιου θα διάλεγες;

Αφροδίτη: Του Michael Jackson.

Αργύρης: Θα φόραγα τα ρούχα του τυπά από το tron legacy!

Γιάννης: Των Daft Punk. 

Μάικ: Του Lemmy.

Τζώρτζης: Του Μιχάλη, διαλέγει κάτι ωραία πουκάμισα…

-Αν χτυπούσε η πόρτα σου για μια μουσική συνεργασία, ποιον θα ήθελες να δεις όταν την ανοίξεις;

Αφροδίτη: Τον Nick Cave.

Αργύρης: Τους Daft Punk.

Γιάννης: Τον Oliver Ackerman των A Place to Bury Strangers. 

Μάικ: Τον Jack White.

Τζώρτζης: Την M.I.A.

-Ποιο ελληνικό λαϊκό τραγούδι θα διασκεύαζες με το πιστόλι στον κρόταφο;

Αφροδίτη: Του αγοριού απέναντι.

Αργύρης: Μ αρέσει το ελληνικό λαϊκό τραγούδι,θα διασκεύαζα άνετα κάποιο, όχι πιστόλια!

Γιάννης: Βασιλάκη Καρρά, οτιδήποτε.

Μάικ: Με λένε Γιώργο (και ποτέ δεν τραγουδάω).

Τζώρτζης: Μη μου ξαναφύγεις πια, μάγκα μου

-Αν ήσουν ο Θεός για μία ώρα, τι θα άλλαζες στη μουσική;

Αφροδίτη: Θα έκανα όλα τα μουσικά όργανα και τις συναυλίες υποχρεωτικά δωρεάν. 

Αργύρης: Να έβγαινε δεύτερος δίσκος από το je t’ aime της Πάνια. Χάθηκαν μεγάλα ταλέντα, κρίμα.

Γιάννης: Θα είχα εξαφανίσει τον ενοχλητικό βόμβο που προέρχεται από 400 άτομα που αποφασίζουν ότι η συναυλία είναι ο καλύτερος χώρος για να πούνε τα νέα τους, σπάζοντας τα νεύρα των υπολοίπων. 

Μάικ: Θα έκανα όλες τις σκηνές να χωράνε 15000 άτομα με πανάκριβο εξοπλισμό για κάθε μουσικό να χορηγείται το όργανο τις αρεσκείας του και free tours για όλες τις μπάντες.

Τζώρτζης: Αν θεός γινόμουν για λίγο, θ΄άλλαζα πολλά δε σου κρύβω. Πάνω απ’όλα όμως, θα χρηματοδοτούσα σε όλες τις μπάντες σεμινάρια σκηνικής παρουσίας από τον John Bon Jovi. Φτάνει με τους frontmen και τις frontwomen που κοιτάνε το πάτωμα ή τον τοίχο απέναντι.

-Σε ποια ταινία του Παπακαλιάτη θα ήθελες να πρωταγωνιστείς;

Αφροδίτη: Δεν έχω δει ταινίες του.

Αργύρης: Μάλλον στην τελευταία.

Γιάννης: Δεν ξέρω, σε όποια να ναι αρκεί να μη γνωρίσει με οποιοδήποτε τρόπο τη μάνα μου.

Μάικ: Δεν έχω δει ταινίες του.

Τζώρτζης: Το Star Wars το καινούργιο του Παπακαλιάτη δεν είναι;

-Σε ποιον θα ήθελες να ευχηθεί ο νέος πρόεδρος της ΝΔ;

Αφροδίτη: Στη μάνα του. ‘Η στον πατέρα του. 

Αργύρης: Στον Κanye west, που έβγαλε και καινούργια παπούτσια.

Γιάννης: Στον Κιμ Γιονκ-Ουν, μπας και πατήσει το κουμπί να τελειώνουμε μια και καλή σαν είδος. 

Μάικ: Στο Μιχαλολιάκο.

Τζώρτζης: I’ll take the fifth πάλι

-Τι θα έδινες σε αντάλλαγμα για όποιον υποσχόταν πως θα φέρει 200 άτομα στο release show;

Αφροδίτη: Free – Hugs. 

Αργύρης: Τα νέα παπούτσια του kanye.

Γιάννης: Ντάλαρζ. Θα φέρεις 200 άτομα στο release show?

Μάικ: Την αγάπη μου.

Τζώρτζης: Θα τον/την κέρναγα σφηνάκια όλο το βράδυ

-Αν με είχες μπροστά σου τώρα, τι θα μου έκανες;

Αφροδίτη: High-Five. 

Αργύρης: Θα σε χαστούκιζα.

Γιάννης: Θα συστηνόμουν αρχικά και μετά θα σε κέρναγα μια μπύρα.

Μάικ: Ένα γαλλικό φιλάκι.

Τζώρτζης: Λιγάκι “ντου”.

-Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!

215