Εμείς που προλάβαμε να ενηλικιωθούμε πριν μπει ο 21ος αιώνας, θυμόμαστε το όνομα Make Believe με νοσταλγία, ακούγοντας ακόμα με λατρεία κομμάτια σαν το “Leave me alone”.
Οι Ludmila (σημαίνει λατρεμένοι άνθρωποι στις σλάβικες γλώσσες) μεταφέρουν το πνεύμα του προαναφερθέντος συγκροτήματος στον νέο αιώνα, αφού στα φωνητικά υπάρχει η αισθαντική φωνή της Φλώρας Ιωαννίδη και στα τύμπανα ο εξαιρετικός Γιώργος Αποστόλου, ενώ σε κιθάρα (δύο είναι) και μπάσο, οι Σπύρος Καμιναράς, Νίκος Πασχαλίδης και Παντελής Κούρταλης αντίστοιχα.
Όταν έμαθα για την κυκλοφορία του νέου album τους, έσπευσα να επικοινωνήσω με τον ιθύνοντα νου της Labyrinth of Thoughts, Νίκο Στυλίδη και να ζητήσω να γίνω κοινωνός της προσπάθειας αυτής και να γράψω την ταπεινή μου γνώμη.
Τώρα, πλέον ευτυχισμένος κάτοχος του “Sudden” σε βινύλιο αποφάσισα να βάλω το πλατό να γυρνάει και να κάνω την κριτική παρουσίαση όπως θα έπρεπε.
Πριν όμως, ακουμπήσουμε τη βελόνα για να ακούσουμε τις νέες συνθέσεις των Ludmila, πέρνουμε στα χέρια μας το cd του “Hjärt och…”, που χρονολογείται στο 2008, αν και ποτέ δεν είδε το φως της ημέρας και παίρνουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Πρώτα απ’ όλα το εξώφυλλο του album αυτού υπάρχει στο ένθετο του βινυλίο σε “ολόσωμο” και είναι δημιουργία της ίδιας της τραγουδίστριας του group. Τα πράγματα στο “Hjärt och…” είναι θα μπορούσε κανείς να πει μια φυσική συνέχεια των Make Believe, αλλά με τον ήχο να βγαίνει έξω πιο αισιόδοξος τρόπον τινά, χωρίς να απομακρύνονται από την alternative rock κουλτούρα, με γκάζια στις κιθάρες και κομματάρες σαν το highlight “Letting go”. Αν και σε σύλληψη 7ετίας τα κομμάτια και η παραγωγή ακούγονται φρέσκα και μας δίνουν επιτέλους αυτό το ντεμπούτο που θα έπρεπε να έχουμε στα ράφια μας τότε. Ένας λόγος (ή ίσως πολλοί μαζεμένοι) να αποκτήσεις αυτή τη νέα δουλειά, η οποία κυκλοφορεί βασικά για να στεγάζει το “Sudden”.
Πάμε στο ψητό τώρα, ενώ η βελόνα ακουμπάει τα σκαμμένα κανάλια του βινυλίου (μπορείς βέβαια εναλλακτικά να συνεχίσεις να ακούς το cd που περιέχει και αυτό μετά το τέλος του “Hjärt och…”).
Το “Sudden” ξεκινάει με το όμορφο mid tempo “Day by Day” και έχεις στα χέρια σου το εκπληκτικό ένθετο με το εξώφυλλο της Αικατερίνης Ανδρέου, διαβάζοντας τους στίχους. “Oughta Know” γα τη συνέχεια και οι Ludmila ρέπουν όλο και περισσότερο προς το ύφος του Seattle, με δικό τους τρόπο βέβαια και με δυναμικό σταθερό rhythm section, σε παρασέρνουν με τις νότες τους.
To “Cover me” σου θυμίζει κάτι από το παρελθόν των δύο βασικών μουσικών μελών και η κιθάρα φλερτάρει λίγο με το post rock, πριν σκληρύνει και πάλι, σολάροντας και η πρώτη πλευρά κλείνει με το ντουέτο “Shortcomings” που αγγίζει τους Walkabouts.
Σηκώνομαι από την καρέκλα και βάζω την πλευρά δύο για να ακούσω το κομμάτι που θα μείνει στη μνήμη περισσότερο από όλα τα άλλα, λόγω της εξαιρετικής δομής του και της διάρκειας 13:37 λεπτών που το αναγκάζει να χωρίζεται σε δύο ενότητες. Ξεκινώντας ρέπει προς την Post-ια με την Φλώρα να ακούγεται αρκετά ερωτική και το tempo σιγά σιγά παίρνει τα πάνω του (“Rise and Fall ” μας τραγουδά ανεβαίνοντας σε ένταση). Εκεί που νομίζει πως τελείωσε σε παίρνει σε μια νέα έκσταση για άλλο τόσα λεπτά και σε παραδίδει για κλείσιμο σε ένα ακόμα χαλαρό κομμάτι με τίτλο “Tree”.
Συνιστάται σε όλους τους rockers ανεπιφύλακτα!
582 
