Λίγα 24ωρα πριν από την χιλιοστή εννιακοστή ογδοηκοστή δεύτερη γέννηση του θείου βρέφος, μαζευτήκαμε σε ένα στολισμένο, με λευκά χριστουγεννιάτικα δέντρα, Death Disco, όσο και αν αυτό μας κάνει κάτι σε σχήμα οξύμωρο.
Με μια μικρή καθυστέρηση στη σκηνή ανέβηκαν οι Narcosis, ένα από τα πιο πολυσυζητημένα συγκροτήματα της σκηνής μας το 2015.
Όμορφη εμφάνιση, με δυνατά και εξυπνά τραγούδια με 90s alt metal/heavy rock ύφος και θετική σκηνική παρουσία, η οποία έγινε έντονη προς το τέλος του σετ τους. Ο ήχος καλός σε γενικές γραμμές, αν εξαιρέσεις ότι χανόταν ανά σημεία τα φωνητικά.
Η τιμή των 6 ευρώ με ανάγκασε να αφαιρέσω από την τσέπη μου για το ντεμπούτο τους Road To Infinity.
Επόμενοι οι Sun Rain in Life, οι οποίοι μου “χρωστούσαν” μια καλή εμφάνιση, την οποία παρέδωσαν αν μη τι άλλο. Ήχος καθαρός, ορεξάτοι, κινητικότατοι κ με ένα μπάσο σκέτη κολώνα, τα 90s αναγεννήθηκαν και οι SRiL έλαβαν το χειροκρότημα που τους αξίζει.
Έπαιξαν δυνατά και ψυχωμένα, ζωρίς κανένα άγχος αυτή τη φορά και εκτέλεσαν αρκετά από τα κομμάτια του ντεμπούτου τους “96/4”
Το μικρής χωρητικότητας DD είχε γεμίσει περιμένοντας την εμφάνιση των BWD και ειδικότερα την εκστατική frontwoman τους, Isis Queen. Με άκρως αποκαλυπτική ενδυμασία, που αποτελούταν από πέτσινο τζάκετ (το οποίο γρήγορα έφυγε από το πλάνο), ψαλιδισμένο μπλουζάκι, σα δεύτερος στηθόδεσμος με σύνθημα MAKE RIOT NOT WAR, αποτυπωμένο με ανεξίτηλο μαρκαδόρο.
Το χιλίων χαμένων πόντων λεοπάρ καλσόν με αντίστοιχο σορτσάκι συμπλήρωνε την κάλυψη του καλογυμνασμένου κορμιού της καλλιτέχνιδος. Η σκηνική της παρουσία ηλεκτρική και η επαφή της με το κοινό σχεδόν ερωτική, θυμίζοντας την άγρια πλευρά της Debbie Harry και με δυνατή και βαριά χροιά που κάνει λίγο Alisson Mosshart δημιουργεί ένα σύνολο που βγάζει μια φυσικότητα πάνω στο σανίδι και μια σιαμαία σχέση με το φακό.
Με μια γυναίκα ακόμα στο μπάσο, γλυκύτατη και συγκεντρωμένη απόλυτα στο “παιχνίδι”, τον αεικίνητο και πολύ ιδρωμένο Pyn Doll στην κιθάρα, με μια αμφίεση όσο old school punk γίνεται (δερμάτινο, καρφιά, ραφτά και τα ρέστα) να παραδίδει με μαεστρία τα απλά, αλλά δυνατά του riffs και ο Krash Doll στα τύμπανα να συμπληρώνει το χαμό αυτό που μετέτρεψε το DD σε CBGB’s. Τέτοιος είναι ο ήχος των Barb Wire Dolls, που με το ντεμπούτο τους “Slit” έκαναν πολλούς να χαμογελάσουν φέρνοντας πίσω πιθανόν τη χαμένη τους νιότη.
Ακούστηκαν όλα τα καλά από “Revolution” ως “Devil’s Full Moon” και από “I Wanna Know” ως “Let it out” και αν και δεν έγινε κάποιος σαματάς με stage dives και circle pits, όπως κάποιος θα περίμενε σε μια punk συναυλία, όλοι κουνιόντουσαν στους ρυθμούς της “επανάστασης” έχοντας πολλές φορές ανάμεσα τους και την Isis που ανεβοκατέβαινε από τη σκηνή, θέλοντας απλά να γίνει ένα μαζί μας.
Επιδόθηκαν εννοείται και σε encore δύο κομματιών, εκ των οποίων το ένα αφιερωμένο στο Χάρη των Vodka Juniors που ήταν εκεί (Σάββατο 10 Φεβρουαρίου θα γίνει το καμός!). Σίγουρα θα τους ξαναδούμε και θέλουμε νομίζω…
Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώση
538 
