Η Αθήνα έχει κρυώσει αρκετά τις τελευταίες μέρες και αυτή είναι η τελευταία ανταπόκριση της χρονιάς, αλλά ευτυχώς η παρέα είναι καλή.
Το πρόγραμμα είναι αναρτημένο στην είσοδο του club και τηρείται σχεδόν κατά γράμμα, όταν το κουαρτέτο των Αθηναίων Breath After Coma ανεβαίνει στη σκηνή. Ο ήχος είναι γνώριμος, καθώς έχω τύχει και σε άλλες εμφανίσεις τους και συμμερίζομαι την αδυναμία της μπάντας προς τον ήχο του εναλλακτικού rock των 90’s. Τα παιδιά είναι κινητικότατα και άνετα επί σκηνής και ο frontman διαθέτει μία πολύ καλή φωνή για να συνοδεύει τις φαζαρισμένες κιθάρες. Σημειωτέον ο καλός ήχος προσθέτει αρκετά στην όλη εικόνα και τα τραγούδια από την επερχόμενη κυκλοφορία έχουν καλά στοιχεία. Κρίμα για την χαμηλή προσέλευση την ώρα της εμφάνισης τους.
Οι Solarmonkeys κάνουν ακόμη πιο επαγγελματική εμφάνιση και πραγματικά είχα καιρό να ακούσω τόσο επαγγελματικό ήχο. Ο ήχος μοιάζει αρκετά με αυτόν των προηγηθέντων BAC, αλλά σίγουρα αρκετά βαρύτερος και Sabbath-ικος, ώστε να ακούγεται συγγενής προς ελληνικές μπάντες όπως οι Cube και οι Bliss. Το κουαρτέτο είναι άριστο από τεχνικής απόψεως, ιδιαίτερα ο drummer και τα βαριά του χτυπήματα και ο εκπληκτικός κιθαρίστας. Γενικότερα το σύνολο είναι πολύ δεμένο, αν και από προηγούμενες εμφανίσεις τους περίμενα κάποια άλλη ηχητική εξέλιξη.
Περί τις 11 οι Ρώσοι headliners ανεβαίνουν στη σκηνή και νιώθω ότι είμαι στο Fuzztastic και πάλι. Το τρίο είναι μια heavy blues μηχανή που εκτελεί ορχηστρικά, χωρίς τη συνδρομή τραγουδιστή τις βαρυφορτωμένες συνθέσεις του. Ο κιθαρίστας του σχήματος παίρνει συχνά πυκνά στα χέρια του την κατάσταση με πεντατονικά σόλο και γενικά η ατμόσφαιρα φέρνει αρκετά στους Sabbath.
Η μπάντα έχει τον αέρα του βετεράνου και δεν περιπλέκει πολύ τα πράγματα, παρόλο που το αποτέλεσμα είναι άκρως ψυχεδελικό και ίσως με τα απαραίτητα βοηθήματα να είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο. Η ατμόσφαιρα αναδίδει γενικότερα κλασικό rock και λιγότερο κάτι μοντέρνο ή μεταμοντέρνο. Θεωρώ ότι οι λίγοι πιστοί παρευρισκόμενοι το ευχαριστήθηκαν.
photos: Χριστίνα Αλώση
505 
