SUPERSUCKERS: “Holdin' The Bag”

Μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες ετούτη μπάντα από το Seattle, τους έχω απολαύσει ζωντανά πριν 7 χρόνια και χάρη στον αγαπημένο Μπάμπη Παπανικολάου (Planet of Zeus, σε ευχαριστώ και πάλι αυτή τη φορά δημοσίως!), έχω και μια πένα με το λογότυπο τους.

Ένα χρόνο μετά το “Get The Hell” (review), οι Supersuckers επιστρέφουν με το δέκατο τους studio album με τίτλο “Holdin’ a bag” αποδίδοντας έτσι, για δεύτερη φορά φόρο τιμής στην αγαπημένη τους country μουσική. To 1997 με το πανέμορφο “Must’ ve been high” είχαν επιτυχημένη συνδυάσει τον ήχο τους με την country και είπαν τώρα να το ξανακάνουν, και μάλιστα με τη βοήθεια μουσικών του ήχου.

Ξεκινώντας με τον ήχο φυσαρμόνικας, μπαίνει η cowboy ballad “Holdin’ the bag” με τη δρύινη (σαν τα βαρέλια που κρατούν το δυνατό Tenessee) φωνή του Eddie Spaghetti και αμέσως σου φτιάχνει το κέφι, ενώ με τα όμορφο “This Life… with you” παρέα με τον βραβευμένο με country Grammy, Hayes Carll και το “I can’t cry” με τη συμμετοχή της 25χρονης Lydia Loveless, μαθαίνει και νέους country καλλιτέχνες.

Κομμάτια σαν το “Man on a Mission” είναι δύσκολο να μη σε κάνουν να κουνηθείς, αρκεί να σου αρέσει να φοράς που και που σπιρούνια και οι διασκευές (με λίγο διαφορετική απόδοση στους στίχους του) του “All my rowdy friends (settled down)” του Hank Williams Jr. και του “Georgia On A Fast Train” του Billy Joe Shaver (θα υπάρχει μόνο στην ευρωπαϊκή έκδοση), το κάνουν ακόμα πιο ελκυστικό για τους ροκ “βλάχους”.

Χορεύεις τις ροκενρολιές σου αν θες με τα “Jibber-Jabber”, “Shimmy and Shake” και αν αποφασίσεις να το τσιμπήσεις σε βινύλιο έχει και bonus με τίτλο “Loaded”.
Το “Holdin’ The Bag” είναι ένας πολύ όμορφος country rock δίσκος, αλλά αν μισείς το αμέρικα, θα βγάλεις φλύκταινες και θα αναρωτιέσαι τι έπαθαν οι τύποι. Αν όμως δε σε κουράζει ο Νότος και το προηγούμενο τέτοιο εγχείρημα τους σε ικανοποίησε, θα χαρείς σίγουρα.

Υ.Γ. Περαστικά ευχόμαστε στον Eddie που δυστυχώς διεγνώσθη με καρκίνο στο φάρυγγα! Σιδερένιος!

553
About Δημήτρης Μαρσέλος 2196 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.