Μας πάει πίσω πολλά χρόνια αυτή η νύχτα!
Τότε που η αλητεία του αμερικάνικου hard rock ήχου μεσουρανούσε (αποκαλούμενη και ως glam ή sleazy rock), τότε που η Ελλάδα πνιγόταν στην μπασκετική εποποιία του Ευρωμπάσκετ (1987 για τους νεότερους), δημιουργήθηκε ένα ίσως από τα πιο υποτιμημένα συγκροτήματα. Οι Warrior Soul, του εκκεντρικού Kory Clarke μετά από δεκαετίες, έφτασαν επί τέλους και στην Αθήνα, με σκοπό να δείξουν πως μπορεί μια νύχτα να πάρει φωτιά.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα στη σκηνή. Όσο ακόμα το six dogs ήταν αραιοκατοικημένο στη σκηνή πρώτοι (και ακριβώς στις 9.30) εμφανίστηκαν οι Jack’s Full, με έναν λαλίστατο frontman/μπασίστα και έναν μπανανοφόρο κιθαρίστα που δεν σταματούσα να κουνιέται. Έχοντας κληρονομήσει τον προαναφερόμενο, στον πρόλογο, ήχο και με την παλαιά και με την πιο σύγχρονη έννοια και με αρκετά καλό ήχο, έπαιξαν περίπου 40 λεπτά εκτελώντας, εκτός των δικών τους κομματιών, 3 διασκευές. Η πρώτη αφιερωμένη στον εκλιπόντα Scott Weiland, με το “Slither” των Velvet Revolver να τους ταιριάζει πολύ καλά, η δεύτερη μια γκαζάτη ωραία ερμηνεία του “Come Together” των Beatles, ενώ η τελευταία που δεν βγήκε και όσο καλά θα ήθελαν Buckcherry και “Crazy Bitch”. Καλή εμφάνιση, με το απαραίτητο, για τη φάση, ποζεριλίκι και με μεγάλο κέφι στη σκηνή!
Στη συνέχεια, οι Cemetery Dance (που έφτιαξαν το πιο διασκεδαστικό video clip της χρονιάς για το τραγούδι τους “Fireball”) με ήχο πιο βαρύ από τους Jack’s Full, με σαφείς επιρροές από αμερικάνικο thrash metal (λίγο Sacred Reich κάπου κάπου μου έκανε) και με έναν frontman (είχε και δικό το μικροφωνικό stand ο άνθρωπας) ντυμένο με κόκκινο δερμάτινο και γυαλιά τύπου Rayban στην ίδια απόχρωση περίπου, γέμισαν με βαρύτατα riffs το χώρο, αν και η φωνή κατά καιρούς χανόταν στο υπερπέραν.
Η ώρα περνούσε βασανιστικά, το κοινό συνεχώς κοιτούσε τα ρολόγια του και αφού υπερκεράστηκε ένα τεχνικό προβληματάκι, οι Αμερικανοί από το Detroit (“θα μπορούσα να είμαι και Καναδός για λίγα χιλιόμετρα” μας είπε ο Kory) με τον “δικό μας”, Έκτορα στα τύμπανα (θα τον απολαμβάνουμε στους Mahakala στο εξής), στον οποίον έκανε συνεχώς κινήσεις μαέστρου ο Kory για να τον βοηθάει, ξεκίνησαν το χαμό με το “Fuck the Pigs”.
O Kory Clarke φορώντας ένα λεοπάρ τζάκετ (σαν της θείας μου της Ευτέρπης όταν πήγαινε έξω με τις φίλες της) και σκισμένο καμπάνα τζην, άρχισε να χοροπηδάει και να ουρλιάζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Η καλή του διάθεση φάνηκε και από την είσοδο του στη σκηνή, κατά την οποία κρατούσε φιάλη Ούζο και φιάλη Havanna 3άρι (μισοάδεια και τα δύο) και με το κοντοκουρεμένο, βαμμένο ξανθό μαλλί του και το λευκό του πουκάμισο ανοικτό, φάνταζε σαν σύχγρονος Elvis.
To “Punk and Belligerant” έφερε και τα πρώτα stage dives (“Κατέβα κάτω, είναι δικό μου το show!” είπε αστειευόμενος σε κάποιον ο πρωταγωνιστής), ενώ ο κύριος Clarke έπεφτε στο σανίδι με τα γόνατα, τα οποία εμφανέστατα φανέρωσαν οίδημα στη μέση του live.
To “Let’s get wasted” έκανε πάταγο και το ξύλο της αρκούδας έπεσε άπλετο στο μικρό pit και δε σταμάτησε να πέφτει ώσπου η βραδιά τελείωσε.
H μπάντα έπαιξε κομμάτια από το σύνολο της δισκογραφίας της, καθώς και το “Payback’s a bitch” από το πρόσφατο προσωπικό album του τρελιάρη rocker και φυσικά, δεν παρέλειψε κομμάτια σταθμούς, όπως τα “Generation Graveyard”, “Love Destruction” και τον ύμνο “Losers” (“’cause I think we’re beautiful”), με τη συμμετοχή όλου του club στα φωνητικά και με τα “Wasteland” και “Νo No No” έκλεισε η βραδιά. Βεβαίως, κανείς δεν ήθελε να τους αφήσει να φύγουν.
Ας ξαναρθουν λοιπόν, σύντομα, γιατί αυτόν τον τύπο πρέπει όλοι να τον απολαύσουν! Από τα higlights της χρονιάς αναμφισβήτητα!
Warrior Soul setlist
Fuck The Pigs
Punk and Belligerant
Love is a drug
Blown
Shine Like it
Rotten Soul
Payback’s a bitch
Generation Graveyard
Love Destruction
Downtown
Losers
Wasteland
No no no
Photos: Βασιλική Παναγοπούλου
583 
