Μερικούς μήνες μετά την κυκλοφορία του επετειακού live για τα 25 χρόνια καριέρας του κι ένα χρόνο από το πολύ καλό “Into the Storm”, ο γερμανός βιρτουόζος επιστρέφει με μια δουλειά που θα χαροποιήσει τους fan του.
Όχι λόγω κάποιας ουσιαστικής αλλαγής μουσικής πλεύσης, αλλά κυρίως επειδή πρόκειται για μια ακόμη πολύ καλή κυκλοφορία, συνεχίζοντας ένα αρκετά καλό σερί, με τον Pell να διανύει μια αρκετά καλή περίοδο.
Το “Game of Sins” προφανώς και δεν αλλάζει ρότα σε σχέση με την υπόλοιπη δισκογραφία του Axel Rudi Pell, συνεχίζοντας στο ύφος που όλοι ξέρουμε κι αγαπάμε. Κι αν ο προκάτοχός του ήταν κάπως πιο επικός στο σύνολο, το νέο του πόνημα βαδίζει σε πιο heavy μονοπάτια, για τα οποία ίσως οφείλεται και η προαναφερθείσα επέτειος των 25 χρόνων, η οποία αποτέλεσε έναυσμα για βουτιά στο παρελθόν του Pell.
Πέραν της πιο hard rock υφής του, το “Game of Sins” δε χαίρει ευρύτερης ανάλυσης, μιας και άπαξ και είσαι ήδη οπαδός του βιρτουόζου κιθαρίστα, γνωρίζεις a priori τι θα φτάσει στα αυτιά σου και οι όποιες διαφοροποιήσεις διακρίνονται μονάχα στο εξοικειωμένο με τις δουλειές του, αυτί. Οι ευκαιριακοί ακροατές του Pell δε θα βρουν κάτι νέο στον ήχο, ενώ όσοι αγαπούν να τον μισούν, θα συνεχίσουν να λένε περί μουσικής φλυαρίας και επαναλαμβανόμενα μοτίβα.
Όσα κι αν του προσάπτουν όμως, οι πωλήσεις και η συνολική καριέρα του αποτελούν την καλύτερη δυνατή απάντηση. Ως fan έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος από το “Game of Sins” κι αυτό μου αρκεί.
Highlights: “Fire”, “Sons In the Night”, “Game of Sins”, “The King of Fools”, “Till the World Says Goodbye”
723 
