Είναι η δεύτερη κυκλοφορία για το δυναμικό αυτό ντουέτο από την παγωμένη Νορβηγία, που απαρτίζεται από τον κιθαρίστα/ τραγουδιστή Petter Carlsen και τον περκασιονίστα Aleksander Kostopoulos.
Είναι πραγματικά άξιος θαυμασμού ο προοδευτικότατος ήχος που προέρχεται από δύο άτομα. Σίγουρα, η αρκετά καλή παραγωγή ενισχύει αρκετά τον ήχο αυτό με διάφορα μέσα, καθώς στο βάθος ακούγονται πλήκτρα, κρουστά , και άλλα στοιχεία που γεμίζουν αρκούντως τα κενά ανάμεσα στα όργανα των δυο μουσικών. Αλλά, ομολογουμένως, πρέπει να έχεις πολύ τσαγανό και ταλέντο για να πετύχεις ένα τόσο εύθραυστο και ταυτόχρονα επιθετικό αποτέλεσμα. Ίσως να σας μπέρδεψα πάλι, αλλά το εναρκτήριο “No Is The Answer” θυμίζει αρκετά την μελωδική παράνοια των Mars Volta. Εγώ σαν σεσημασμένος fan θα ρίξω και τους Τεξανούς Fair to Midland, που σε λίγο θα τους ακούω και στον ύπνο μου.
Η φωνή του Carlsen αγγίζει υψηλές συχνότητες και ακούγεται αρκετά δυνατή ώστε να παραμένει εκεί για μεγάλα διαστήματα. Οι κιθάρες ορισμένες φορές ξερνάνε riff, που με την πρώτη ακρόαση, ίσως να ακούγονται στη θέση τους, ενώ στην πραγματικότητα είναι δυσανάλογα τσαμπουκαλεμένα. Και προφανώς δε φοβούνται να παίξουν με τον μελαγχολικό ήχο των Sigur Ros και το post εν γένει, στο trippy και πνιγμένο στα κρουστά, τα πλήκτρα και το e-bow, αποχαιρετιστήριο “Afterlife”, που δικαίως φέρει αυτόν τον τίτλο.
Οι Pil & Bue είναι μια σκοτεινή, DIY εκδοχή των Muse. Βάλτε στα συν ότι περιοδεύουν με τους Shining (τους σωστούς) και ότι είναι προτίμηση του σκηνοθέτη του “Dead Snow 2”και έχετε μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς.
555 
