Πρώτα από όλα, όμορφος τίτλος album! Απολαμβάνω προσωπικά τις λεξιπλασίες!
Από εκεί και πέρα, μιλάμε για μουσική πολύ πολύ progressive, στα πλαίσια του rock πάντα και παιγμένη με ενδιαφέρον. Οι Bog Art αυτοαποκαλούνται container rock και ο γράφων δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Οι στίχοι είναι πολύ όμορφοι επίσης, αλλά ο τρόπος ο οποίος τα φωνητικά τους εκφράζουν είναι αυτό που με κάνει να κομπιάζω. Μια φωνή που δεν χάνει τονικά αυτό που θέλει να κάνει, είναι συναισθηματικά εκφραστική, αλλά η θεατρικότητα της καταντάει κουραστική για τα αυτιά μου.
Μου θυμίζει κάτι σε Tiger Lillies, αλλά που προσπαθεί να μην είναι, ενώ επίσης μου θυμίζει καλλιτέχνες τύπου Klaus Nomi (αλλά σε βαρύ και μη οπερετικό).
Η παραγωγή είναι πολύ καλή και η μουσική είναι για πολλά γούστα, αλλά τα φωνητικά που επίσης, υπογραμμίζουν άθελα τους την ελληνικότητα της καταγωγής τους, είναι αυτά που τρελαίνουν την πυξίδα μου και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ απόλυτα.
Αν υπήρχε μια διασταύρωση Νικόλα Άσιμου και Αργύρη Μπακιρτζή να τραγουδάει στα αγγλικά θα ήταν πολύ κοντά!
Είναι αρκετά περίεργο για να πρέπει να το ακούσεις και είναι μάλιστα, η δεύτερη τους προσπάθεια!
670 
