Μία ακόμη ατυχής συγκυρία για ένα ούτως ή άλλως μικρό, εντούτοις σημαντικό, live, καθώς οι αθηναϊκές συγκοινωνίες κάνανε και πάλι το θαύμα τους.
Μπράβο στα 150 και κάτι άτομα που παραβρέθηκαν στο ΑΝ για να δουν τους Αμερικανούς και χαιρετίσματα στους μονολιθικούς μουσάτους stoner αυλοκόλακες που θεώρησαν ότι το live ήταν “λίγο” για να αντιμετωπίσουν τις συγκοινωνίες.
Το support τρίο των Yellow Devil Sauce, τυπικό στο ραντεβού του, ανεβαίνει στη σκηνή περί τις δέκα παρά και γεμίζει το χώρο με βαρύ rock. Με τρία album, κάποιες συμμετοχές σε συλλογές της ηρωικής Spinalonga, άπειρες εμφανίσεις και κάμποσα χρόνια, πλέον στο ενεργητικό τους, η μπάντα είναι αρκετά σφιχτοδεμένη σαν σύνολο, όπως φαίνεται και από την επί τη σκηνή παρουσία της. Μπορώ να πω ότι ξεχωρίζουν από πολλές heavy rock μπάντες της αθηναϊκής σκηνής, γιατί ενίοτε στον μέχρι πρότινος τετριμμένο και αναμασημένο ήχο των Sabbath, από τους προαναφερθέντες, προσθέτουν τον τσαμπουκά κάποιων κοφτών riff. Έχω κάποιες ακόμη προσδοκίες από αυτήν την μπάντα.
Οι headliners εμφανίζονται λίγη ώρα αργότερα και το πρώτο πράγμα που διαπιστώνω, δυστυχώς, είναι η έλλειψη του σταθερού συνεργάτη του club, Μάκη Πετράτου. Ο συνεργάτης των Torche, που βρίσκεται πίσω από τα decks για απόψε, για κάποιο λόγο έχει θάψει τα φωνητικά της μπάντας και δε φαίνεται να έχει τη δυνατότητα να το διορθώσει. Παρακολουθώ τον ταλαίπωρο σωσία του Nacho Libre και frontman της μπάντας, Steve Brooks, να ξελαρυγγιάζεται, ενώ επί της ουσίας καταβάλλω προσπάθεια να ακούσω τη φωνή του. Από την άλλη πλευρά ο έτερος κιθαρίστας, ο ψηλός Andrew Elstner, έχει το ίδιο ζήτημα, αλλά φαίνεται πιο άνετος κάνοντας χειρονομίες προς το κοινό. Το δε rhythm section είναι μονίμως σε κίνηση.
Μετά από λίγα τραγούδια το κουαρτέτο δείχνει πιο αεράτο και το κοινό αρχίζει δειλά αλλά σταθερά να αντιδρά στα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια. Ο ψυχεδελίζων, πλην ταχύς ήχος της μπάντας πνίγει με αντηχήσεις κάθε γωνία του αρκετά άδειου ΑΝ. Η μπάντα εξοικειώνεται τόσο πολύ με το χώρο και το κοινό που ο Brooks κατεβαίνει ανάμεσα στους οπαδούς του.
Εν τέλει ήταν μια πολύ καλή βραδιά για τον εγχώριο και ξένο σκληρό ήχο, παρ’ όλες τις δυσκολίες.
photos: Χριστίνα Αλώση
451 
