Δεύτερη μου συνάντηση με τους Death Hawks, που προέρχονται από τη χώρα των χιλίων λιμνών, Φινλανδία.
Στα ίδια μοτίβα με το προηγούμενο, δεύτερο και ομώνυμο τους album (review), παίζουν ένα revival των 60’s και 70’s rock, με πολύ έντονο το space/kraut στοιχείο.
To εξαιρετικό (και σίγουρα ένα από τα καλύτερα της χρονιάς) “Hey Ya, Sun Ra” που ανοίγει το δίσκο είναι σαν να έχεις στείλει τους Goat σε κάποιο ταξίδι εκτός ατμόσφαιρας και δείχνει εξαρχής πως οι Death Hawks έχουν πάει τις συνθέσεις τους ένα βήμα παραπέρα.
Η αδυναμία τους στην ψυχεδέλεια είναι εμφανής και ο συνδυασμό με τα έντονα space στοιχεία, δίνουν πολλά καλά δείγματα γραφής, όπως τα “Ripe Fruits”, “Dream Machine”. Στην τρίτη τους αυτή προσπάθεια τα ηλεκτρονικά στοιχεία υπερτερούν ακόμη περισσότερο και το “Sun, Future, Moon” είναι ένας όμορφος, ατμοσφαιρικός και χαλαρός δίσκος, χωρίς ξεσπάσματα οποίου είδους, πράγμα που ίσως το κάνει μονότονο άκουσμα για κάποια αυτιά.
Αν όλα τα κομμάτια του δίσκου ήταν όσο καλό το πρώτο του, θα μιλούσαμε για σίγουρο υποψήφιο πρωτιάς σε όλα τα TOP, ακόμα και στο ξύδι!
620 
