Τρίτη δισκογραφική προσπάθεια για τις πιτσοφάγες μύτες και θα χαροποιήσει όλους τους φίλους τους, καθώς και τους φίλους του παλιού καλού στιλ των Black Keys, που τόσο προσπαθούν πλέον να αλλάξουν.
Το “69” είναι γεμάτο με 10 όμορφα blues rock κομμάτια, στο γνώριμο ύφος των αδερφών από το Braham City, με την εύκολα αναγνωρίσιμη χροιά της φωνής του Boogie και τα γκρουβάτα τύμπανα του Little Tonnie.
Εκτός από το Black Keys άρωμα (το οποίο επιβεβαιώθηκε και τον περασμένο Μάιο που μοιράστηκαν τη σκηνή του Rockwave Festival, link), αυτή τη φορά η κιθάρα είναι προσβεβλημένη από τον ιό Jimi Hendrix και έτσι, απολαμβάνει έναν ψυχεδελικό 60s αέρα, όπως διατυμπανίζεται στην blues μπαλάντα “Don’t Look Back”.
H παραγωγή είναι πολύ καλή και αυτό φαίνεται στο πόσο καλά και καθαρά ακούγονται δευτερεύοντα όργανα, όπως η φυσαρμόνικα ή το theremin, το οποίο χειρίζεται ο Πάνος Τσεκούρας, συμπαραγωγός με τους BNA του δίσκου αυτού.
Το mastering έγινε από το Στέλιο Εφεντάκη, δημιουργώντας στο σύνολο μια εξ ολοκλήρου ελληνική παραγωγή.
Το εναρκτήριο “Special Sauce Called Love” μου θύμισε έντονα τον πολυαγαπημένο μου King Khan, κομμάτια σαν το “Under your Spell” θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι των Black Keys (κάποιοι θα το εκλάβουν σαν πλεονέκτημα, άλλοι πάλι όχι), η μπλουζιά δεν λείπει ποτέ (“Grunting and Panting”), χιτάκια έχει π.χ. “Not The One”, “Let Love Shine” και γενικά, όπως και τα προηγούμενα είναι και το “69” τέρμα διασκεδαστικό. Αλλά σε αντιδιαστολή, με τα άλλα είναι πιο στοχευμένο ηχητικά!
Ελπίζουμε οι Σκοπιανοί τελώνες να έδωσαν πίσω τα δισκάκια να ψωνίσουμε όταν θα πάμε στο release live show τους στο Gagarin 205, στις 22 Ιανουαρίου (FB Event).
Υ.Γ. Φήμες λένε πως αν παίξεις την πίτσα ανάποδα, ακούγεται το μήνυμα του Τραχανά!
692 
