Από ότι φαίνεται η Luna των Puta Volcano βρήκε άξια “αντίζηλο” στη φωνή της Αφροδίτης των The Road Miles, των οποίων το ντεμπούτο full length album θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Οι Road Miles μπορεί κιθαριστικά να βασίζονται σε heavy rock φόρμες, όπως οι προαναφερόμενοι, αλλά έχουν επίσης και στοιχεία δανεισμένα από americana και country rock, ενώ το όλο αποτέλεσμα, όντως θα μπορούσε απλά να φέρει την ταμπέλα των σκοτεινών blues.
H φωνή της Αφροδίτης είναι γεμάτη, βαθιά και καθαρή, με καλή άρθρωση και με στυλ που ώρες ώρες μου φέρνει στο μυαλό κυρίες σαν την PJ Harvey ή την Rachel Nagy (Detroit Cobras).
33 λεπτά με πολύ καλή παραγωγή (η ηχογράφηση έγινε σε μαγνητοταινία μέσα σε τέσσερις μέρες) που θα μπορεί να κερδίσει αυτιά παλιοροκάδων, φασαίων και γενικών μουσικόφιλων.
Το “Demons” που ξεκινάει το album είναι ένα αργόσυρτο heavy rock κομμάτι με southern όμως, τεχνοτροπία , τα κρουστά στο ξεκίνημα του “Crossroads” σε βάζουν σε κλίμα πιο 70s (μου θυμίζει λίγο την αισθητική των Goat), το “Story’s Over” αφήνει την Αφροδίτη να οδηγήσει ώσπου να ξεσπάσει το riff σε μια ίσως, “γνώριμη” ψυχεδελική heavy rock μελωδία, το “Hey Ma” είναι φόρος τιμής στον Μισσισσιπή (και το αγαπημένο μου) και το τελευταίο δεκάλεπτο “William Blake” επίσης αναβλύζει σεβεντίλα.
Όμορφο σύνολο, δεμένη μπάντα, σίγουρα όχι ο δίσκος που θα σου αλλάξει τη ζωή, αλλά απολαυστικό και γεμάτο μέλλον!
681 
