Πως τυχαίνει και όποια μπάντα από Ελβετία μεριά πετυχαίνω είναι γαμάτη δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση όμως παύει να είναι σύμπτωση και θα ξεψαχνίσω όλη την Ελβετική σκηνή στο τέλος. Στο θέμα μας τώρα που δεν είναι άλλο από τον οδοστρωτήρα που ονομάζεται Promethee και την δισκάρα που μόλις κυκλοφόρησαν και φέρει τον τίτλο “Unrest”.
Όπως καταλάβατε ήδη, δεν έχω αφήσει καμία έκπληξη για την συνέχεια της κριτικής. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από την αρχή, όπως ξεκάθαρο από το πρώτο λεπτό είναι ότι το “Unrest” είναι ένας εξαιρετικός δίσκος. Απλά ολοκληρώνοντας την ακρόαση επιβεβαιώνονται οι αρχικές σου απόψεις.
Τι ταμπέλα να βάλουμε τώρα σε ένα δίσκο που σε βομβαρδίζει με ριφάρες για 50 λεπτά. Θέλεις να το πεις mathcore, θέλεις να το πεις metalcore, θέλεις να το πεις ultra heavy prog metal; Πες το όπως θες. Μπάντες όπως οι Bear και οι Gaza θα σου έρθουν αναπόφευκτα στο μυαλό. Αν δεν καταλαβαίνεις για τι πράγμα μιλάω τότε φαντάσου έναν τεχνικό ογκόλιθο που σε τινάζει πέρα δώθε με τις ηχητικά κύματα που εκπέμπει και σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι η τεχνικότητα μπορεί να συνοδεύεται από μια αμεσότητα που δεν κουράζει.
Στα άκρως θετικά του δίσκου η ισορροπία στην συνέχεια των συνθέσεων και η ποιότητα καθ όλη την διάρκεια της ακρόασης. Είναι λες και ακούς ένα best of της μπάντας μιας και το “Unrest” δεν υστερεί σε κανένα σημείο. Έχουν πάρει οι άτιμοι οι Promethee όλα τα στοιχεία της γενιάς που μεγαλώσαμε (το ’82 γεννηθείς ο γράφων) τα έλουσαν με έναν μοντέρνο ήχο και πολλές ιδέες της νέας φουρνιάς του metal και δημιούργησαν ένα δίσκο που δεν σου αφήνει περιθώρια να τον κατηγορήσεις ούτε για επιτηδευμένο μοντερνισμό ούτε για παλιομοδίτικη επανάληψη.
Το Unrest πρόκειται για την δεύτερη δουλειά των Promethee και καταφέρνει να ανεβάσει την μπάντα μερικά σκαλοπάτια και να κολλήσει εμάς του δύσμοιρους ακροατές στον τοίχο.
ΥΓ Ακούγεται δυνατά!
633 
