Αυτή η καταραμένη η Relapse όσο και να προσπαθώ να την αποφύγω όλο μου τραβάει το ενδιαφέρον, αυτή την φορά με την επανακυκλοφορία του “Behind The Realms of Madness” των Sacrilege, που 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, παραμένει ένας από τους πιο αδικημένους δίσκους του σκληρού και χύμα metal.
Από τη μια είναι μια από τις πρώτες περιπτώσεις που το crust punk συναντάει το thrash metal και ανοίγει το δρόμο για μπάντες όπως Nausea, Deviated Instinct και όλο τον όλεθρο που επακολούθησε. Από την άλλη η Lynda Simpson ήταν από τις πρώτες γυναίκες στο metal που αρνήθηκε τα ηλίθια στερεότυπα που ήθελαν τις τραγουδίστριες να πουλάνε είτε παίζοντας το “βαμπιρο-μάγισσες” είτε “σκληρές μηχανόβιες dominatrix”, απλά έβαζε το μπλουζάκι της, τη ζώνη με τις σφαίρες (must) και άρχιζε να ουρλιάζει στο μικρόφωνο.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακόμα και χωρίς τους ιστορικούς λόγους και την πρωτοπορία, ο δίσκος γαμάει. Μπορεί η ηλικία του να είναι εμφανής, γιατί (ευτυχώς) η Relapse δεν πολυάλλαξε τον ήχο, μπορεί οι παραμορφώσεις και τα κουρδίσματα να βρωμάνε 80s, αλλά η ενέργεια και η ωμότητα παραμένουν και μπορείς άνετα να φανταστείς την έκφραση των αθώων μεταλλάδων της εποχής όταν πρωτοάκουγαν τον οδοστρωτήρα που μπαίνει με το “Lifeline”. Ακόμα και σήμερα οι ήχοι του “Shadow From Mordor” μπορούν να παίζουν άνετα ανάμεσα στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες των Appalachian Terror Unit και Instinct Of Survival, και αν πλέον το είδος ακούγεται τυποποιημένο είναι σε μεγάλο βαθμό χάρη σε μπάντες όπως οι Sacrilege.
Για την ιστορία και μόνο, οι Άγγλοι στην πορεία το γύρισαν σε πιο καθαρά metal μονοπάτια, για να καταλήξουνε στο τρίτο και τελευταίο (μέχρι στιγμής) άλμπουμ αμιγώς doom metal συγκρότημα (ενισχύοντας την άποψη που θέλει τις crust και doom σκηνές συγκοινωνούντα δοχεία), ενώ από το στρατόπεδο τους πριν διαλυθούν το 1990 πέρασαν μέλη συγκροτημάτων όπως English Dogs, The Varukers, Benediction και Cathedral.
Γενικά αν σας γαργαλάνε τον ουρανίσκο οι Hellshock, Axegrinder, Nausea κλπ, αν σας αρέσει η σκληρή πλευρά της Βρετανικής σκηνής των 80s, αν γουστάρετε αγνό χύμα πάνκικο θρας, ή αν απλά γουστάρετε υποτιμημένους ιστορικούς δίσκους, μάλλον το έχετε ήδη, αν όχι, να η ευκαιρία σας.
557 
