Οι F.E.A.S.T. είναι το πνευματικό παιδί του ιταλού τραγουδιστή και κιθαρίστα Fabri Kiareli, ο οποίος “μολύνθηκε” με τον ιό του rock ‘n’ roll σε νεαρή ηλικία όταν άκουσε το “Pinball Wizard” των WHO.
Εμπνευσμένος από τους κιθαρίστες Eddie Van Halen, Randy Rhoads και Ace Frehley, όσο βρισκόταν στο Μεξικό, έμαθε μόνος του κιθάρα και γυρνώντας στην Ιταλία στα μέσα της δεκαετίας του ’80 άρχισε να παίζει σε διάφορες heavy rock μπάντες με επιρροές από DOKKEN, DEF LEPPARD, RATT και WHITE LION. Με τη βοήθεια του Pino Scotto, πρώην τραγουδιστή των VANADIUM έγινε γνωστός και ενώ το grunge ξεκινούσε να γράφει τη δική του ιστορία άφησε για λίγο τα όνειρά του στην άκρη και άρχισε να εξερευνά διαφορετικά μουσικά στυλ όπως funk, blues rock και soul. Εκείνη την εποχή είχε και την πρώτη του εμπειρία ως τραγουδιστής σε μια cover band. Με τα χρόνια κέρδισε μια σταθερή φήμη σαν κιθαρίστας και βοηθητικός τραγουδιστής για studio sessions αλλά και συναυλίες. Στο μεταξύ είχε παίξει και με μερικούς πολύ γνωστούς ιταλούς καλλιτέχνες όπως οι Gianna Nannini, Dolce Nera και Tricarico. Με το ξημέρωμα της νέας χιλιετίας ο Fabri ξαναανακάλυψε την παλιά αγάπη του για πιο heavy ήχους και έφτιαξε τους Mr. NO, παίζοντας διασκευές αλλά και δικά του τραγούδια.
Το ντεμπούτο άλμπουμ “Rise” τα έχει όλα. Kαθαρά heavy rock anthems (“Fire and Dynamite”, “Feed the Hunger”, “(Ain’t Done) Till it’s Over”, classic rock power μπαλάντες (“Broken Dreams”, “Cold Hearted”) και από υψηλής ταχύτητας metal κομμάτια (“Win or Lose”) μέχρι το επικό “The Meaning of Life” και τον μελωδικό ύμνο “Follow the Way”, στο οποίο ο Fabri κάνει ντουέτο με τον Alessandro Del Vecchio (Edge Of Forever, Eden’s Curse, Shining Line, Axe, Glenn Hughes, Bernie Marsden).
Τώρα σε γενικές γραμμές, η παραγωγή φαίνεται αρκετά προσεγμένη, οι συνθέσεις αξιόλογες, το παίξιμο των μουσικών οργάνων, το οποίο, αν εξαιρέσουμε τα ντραμς και τη βοήθεια τού Luke Ballabio στο κιθαριστικό σόλο [(Ain’t Done) Til It’s Over”], είναι αποκλειστικά δουλειά τού Fabri και αν μη τι άλλο αυτό και μόνο δείχνει έναν έμπειρο μουσικό, ΟΜΩΣ ως αναφορά τα φωνητικά του μου τα χάλασαν λίγο στο πρώτο άκουσμα του cd. Τι μου χάλασαν; Μα φυσικά τ’ αυτιά. Χωρίς να είναι ακριβώς παράφωνος, ο Fabri μου μετέδιδε ένα άγχος με τα συνεχόμενα και έντονα μονοτονικά φωνητικά του. Παρατήρησα όμως ότι αυτό ήταν κάτι παροδικό μια που στο δεύτερο και τρίτο άκουσμα τα αυτιά μου άρχισαν να συνηθίζουν. Πάντως τον προτιμώ περισσότερο ως κιθαρίστα παρά ως τραγουδιστή και πιστεύω ότι αν εμπιστευόταν τον ρόλο του ερμηνευτή σε κάποιον άλλον οι F.E.A.S.T. θα εγείρονταν (Rise) πραγματικά και οι συνθέσεις του θα αναδεικνύονταν σε όλο τους το μεγαλείο. Θα μου πείτε τώρα, αυτά είναι γούστα, και ίσως θα έχετε δίκιο. Εγώ σας λέω απλά τη γνώμη μου, εσείς αποφασίζετε.
Έχετε επίσης υπόψη σας ότι μετά το τέλος του 13ου κομματιού υπάρχει και ένα 14ο κρυμμένο κομμάτι, μια μπαλάντα, που δυστυχώς δεν ξέρω τον τίτλο της αλλά μάλλον, κρίνοντας από τους στίχους, θα πρέπει να γράφτηκε για κάποιον συγγενή ή φίλο του Fabri που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.
Τα μέλη που θα τον συνοδεύουν στις live εμφανίσεις του από εδώ και πέρα θα είναι εκτός από τον Mao Granata στα ντραμς -πρώην μέλος των Mr NΟ, που παίζει φυσικά και στο cd- ο Lukino “Luke” Balladio στην κιθάρα και ο Angelo Perini στο μπάσο.
Αν λοιπόν θέλετε να αναβιώσετε για μια ώρα περίπου τον hard rock ήχο των 80’s με τη βοήθεια ενός λάτρη του είδους, ιδού άλλη μια ευκαιρία για σας.
Tracklist:
- Fire And Dynamite,
- Feed The Hunger,
- Love Renegade,
- Dangerous Love,
- Follow The Way,
- Cold Hearted,
- (Ain’t Done) ‘Til It’s Over (feat. Luke Ballabio),
- Win Or Lose,
- Stormwind,
- Broken Dreams,
- Shock Me,
- Burning Fever,
- The Meaning Of Life
Line-Up:
Fabri Kiareli – φωνητικά, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα,
Mao Granata – ντραμς
Επιπρόσθετοι μουσικοί:
Alessandro Del Vecchio – συν-φωνητικά στο “Follow The Way”,
Luke Ballabio – κιθαριστικό solo στο “(Ain’t Done) Til It’s Over”
Σοφία Ρεντούμη
1071 
