Μπονζούρ, φίλοι Kerion από τη Γαλλία…
Το δεύτερο μέρος του “CloudRiders” είναι εδώ και μπορώ με βεβαιότητα να πω πως το να το ακούσεις ολόκληρο δίχως να βλασφημήσεις, είναι κατόρθωμα.
Οι Kerion είναι στην κοσμάρα τους… Θυμίζουν χαρούμενο παρεάκι που παίζει online games και RPG όλη μέρα, που απλά αποφάσισε να κάνει μουσική καριέρα πριν οκτώ περίπου χρόνια και δεν έχει καταφέρει να βγάλει μέχρι στιγμής ένα δίσκο που να είναι άξιος αναφοράς, μιας και κοπιάρουν ενδελεχώς λογής άλλες μπάντες.
Το “Technowars” είναι ίσως η καλύτερη δουλειά τους ως σήμερα, αλλά εδώ που τα λέμε, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να προσπεράσεις τις προηγούμενες καταστροφικές προσπάθειές τους.
Εννοείται πως κι εδώ εναποθέτουν το χιλιοειπωμένο τους symphonic metal, σε μια φτηνιάρικη, αλλά καλογυαλισμένη απόπειρα να βρουν κι άλλα νέρντουλα που θα τους ακολουθήσουν, αλλά μάταια. Κάτι σαν το φτωχό συγγενή του ιδιώματος τέλος πάντων που πατάει σε ιδέες άλλων και θα είχε μεγαλύτερη επιτυχία αν έγραφε μονάχα συνθέσεις για το background epic παιχνιδιών. Μέχρι και Rhapsody έχουν ξεσηκώσει σε σημεία, κάτι που πλέον δεν αποτελεί κολακεία, ενώ δε θα ασχοληθώ καθόλου με τα μετριότατα φωνητικά της Flora Spinelli, ούτε με το αδιάφορο concept του CloudRiders.
Ναι μωέ, έχουν και καλές ιδέες, μουσικά, αλλά είναι τόσο παραφορτωμένο το album και τόσο ανούσιο, που υπό άλλες συνθήκες θα νόμιζα ότι τρολάρουν.
Τι να πω… άπαξ και είσαι 15 χρονών, εντυπωσιάζεσαι εύκολα, βλέπεις μετά μανίας Manga και ο μόνος σου φίλος είναι το playstation, ίσως και να σου αρέσουν οι Kerion.
612 
