Μια από τις πιο εξελίξιμες μπάντες στο χώρο του σύγχρονου σκληρού ήχου, οι εκ Θεσσαλονίκης (κουκλάρα μου!) ορμώμενοι metallers Vain Velocity, έχουν παρουσιάσει μια αξιοσέβαστη πορεία σε πολύ μικρό σχετικά διάστημα (δυο full lengths και ένα EP), έχουν αποκτήσει αρκετή εμπειρία στο σανίδι supportάροντας ονόματα του μεγέθους των Dark Tranquillity και επιδεικνύοντας μια αξιοζήλευτη δραστηριότητα σε έναν ηχητικό χώρο που είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί.
Τουλάχιστον με μουσικούς όρους. Η μόνη λέξη που σχηματίζεται στο κεφάλι μου κάθε φορά που ακούω δουλειά των Vain Velocity είναι η “προοδευτικότητα”. Μη φανταστείς βέβαια βιρτουοζικές νεοκλασικές Prlpps (κατοχυρώνω νέο διεθνή όρο για τις παρλαπίπες, τι άλλο να κάνω για τη λογοτεχνία κύριε αρχισυντάκτα;) ή 28λεπτα δοκίμια φλυαρίας με 19χορδες κιθάρες και άρρητους χρόνους.
Όχι ότι το “Bloodlines”, το νέο EP της φοβερής αυτής μπάντας υπολείπεται τεχνικά. Απεναντίας. Τα πέντε τραγούδια που απαρτίζουν το δισκάκι αυτό είναι αυτοτελή μικρά δοκίμια δομημένου πόνου, δείγματα δυναμικότατης, αληθινά προοδευτικής, σύγχρονης μελαγχολικής μουσικής, απευθυνόμενης σε εντελώς ανοιχτό ακροατήριο (που έχει σώας τα ώτα βεβαίως – βεβαίως), υπό έναν καταπληκτικό, λεπτομερή ήχο που αναδεικνύει τις πασιφανείς τεχνικές αρετές των μελών.
Το νέο υλικό είναι πλήρως προσανατολισμένο σε μια ανέλπιστα ευφυή δυικότητα. Σαφείς γειτνιάσεις με σχήματα όπως οι συντοπίτες Ημίθεοι της ελληνικής intellectual hardcore σκηνής Psycho Choke (προσκυνώ!) που παρουσιάζονται σε κομμάτια όπως το ομότιτλο “Bloodlines” και ανέλπιστα τολμηρές παραπομπές στα Soilworkικά (ριφφολογικώς μιας και οι Πάνος και Αναστάσης, κιθαρίστες αμφότεροι, κεντούν έναν ευρηματικότατο ιστό από riffs που συνειρμούν τους προαναφερθέντες σουηδούς και “φουτουριστικής”, Psychotic Waltzικής (;) παρανοϊκής αύρας solos) φοβερά “Mannequin”, “Scoff” και “End It All” (στο οποίο συμμετέχει με ένα solo – διαμαντάκι και ο παιχταράς Gus Drax).
Πολύ δυνατά τραγούδια με πανέμορφα sing-along ρεφρέν, σπουδαία φωνητικά από τον Joe F.K. (εξαιρετικό λαρύγγι, με μια φωνή που όταν καθαρίζει θυμίζει τον Ivan Moody των Five Finger Death Punch και δίνει και έναν ανάλογο αέρα σε όλες τις συνθέσεις ανεξαιρέτως αλλά όταν τον ακούσεις να growlάρει σου έρχεται να του ζητήσεις ραντεβού να του κεράσεις σοκολατίνα. Με δυο μόνο λέξεις, καταπληκτικά, θηριώδη – τι κραυγή κι αυτή στη μέση προς το τέλος του “You’re Safe Now”! Κλαπ κλαπ κλαπ! – και απολύτως συμβατά με τη μουσική που παράγουν οι δυο αξιολογότατοι έγχορδοι), εκπληκτικές μπασογραμμές του Πέτρου σε πολλές math / core (;) – βάζω ερωτηματικά γιατί δεν τα πάω καθόλου καλά με τις ταμπέλες – γέφυρες με τη συνοδεία του Κωνσταντίνου, ενός drummer – χταπόδι ( το κοινόν, αυτό που κατεβάζεις αμάσητο με το τσιπουράκι) ο οποίος ηχεί καταιγιστικός και ακριβέστατος, ένα φοβερό rhythm section.
To “Bloodlines” θεωρώ ότι είναι η επιτομή, ο ορισμός αυτής της μουσικής που δικαιώνει το χρόνο που διαθέτει ένας ταλαίπωρος μεσήλικας reviewer σε ένα από τα πάθη του. Στην κιθαριστική ηλεκτρική μουσική. Οι Vain Velocity, οι πέντε αυτοί μουσικοί, προσφέρουν υλικό τόσο φρέσκο, τόσο νόστιμο και τόσο πρωτοκλασάτο όσο τα εύγευστα εξαγώγιμα είδη της πανέμορφης πόλης τους. Οργασμικά ακουστικά vibes, επαγγελματισμός, καλαισθησία, άψογη εκτέλεση. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
719 
