Σάββατο βράδυ και τι καλύτερο να κάνεις απο το να πας να κοινωνήσεις λίγο rock n roll;
Στο An Club λοιπόν, γιόρτασαν οι Distortion Tamers την κυκλοφορία του επτάιντσου single “Suicide Nation”. Θα πεις εσυ ο κάποιος: “Καλά ολόκληρο πάρτυ για ένα επτάιντσο;”. Κι όμως έτσι, έκαναν κάποτε τις δουλειές οι rock n rollers και σαν τα παλιά έτσι και οι τρεις γκαραζόμαγκες Distortion Tamers μας κάλεσαν να χαρούμε κάτι νέο.
Όταν βγήκαν στη σκηνή οι ροκαμπιλάδες The Thriller λίγος ήταν ο κόσμος στο An Club και δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες το πόσο παραπάνω αξίζουν να έχουν.
Το upright μπάσο (εκείνο το τεράστιο που μοιάζει με ντουλάπα, παιδί μου) ήταν εκείνο που γέμιζε τη σκηνή, όχι μόνο λόγο όγκου αλλά και ηχητικής. Κάθε νότα του κάνει τη διαφορά και κόβει τον αέρα σε φέτες, μέσα από τις γάργαρες μελωδίες των Thriller. Δεμένο τρίο, ωραίες μουσικές που παραπέμπουν στις παλιές δεκαετίες, κιθάρα τρεμολιασμένη και παραδοσιακά τύμπανα, σταθερά σα βράχος. Αξίζει να τους δει κανείς, αν θέλει να μάθει τις ρίζες της μουσικής που λατρεύει!
Χωρίς να κοιτάμε το ρολόι, μιας που η ώρα στα Σαββατιάτικα event είναι λίγο άσχετη, οι τρεις Distortion Tamers ανέβηκαν στη σκηνή για να παίξουν ένα δίωρο set από όλη τους τη δισκογραφία.
Ξεκινώντας με το “Remember Who You Are” και δείχνοντας πως έχουν τρομερή όρεξη για live ξεκίνησαν ένα garage καλαμπαλίκι, με έντονη σκηνική παρουσία από πλευράς Κώστα Μonk. Το παράστημα του μπασίστα Nick Ketz με την Motorcycle Club αισθητική έκανε ακόμα πιο έντονη την garage εικόνα και το κέφι ανέβηκε όταν ζητήθηκε από τους παρευρισκόμενους να έρθουν πιο κοντά στη σκηνή (“Τα ίδια θα λέμε κάθε φορά;”).
Η στιγμή ήρθε που ο Alex K (The Last Drive, Thee Holy Strangers) μοιράστηκε μαζί τους τη σκηνή και τους βοήθησε στα “Sweel”, “Digging Inside”, “Where the Poison Heals” και “Suicide Nation” (τα οποία αποτελούν το νέο επτάιντσο), καθώς και το αγαπημένο μου έπος “Dirty Sun”.
Προς στιγμήν, τα εφφεδάκια του Κώστα επαναστάτησαν και χρειάστηκαν κάποια λεπτά για να τα επεναφέρει στην τάξη, αλλά αυτό δε χάλασε ούτε τη δική του, ούτε τη δική μας διάθεση (Αποστόλη, στα καλύτερα σε πάω!) και το κοινό συνέχισε να λικνίζεται στους ρυθμούς των Distortion Tamers.
Ένα ακόμη όμορφο βράδυ, στο αγαπημένο μας μουσικό στέκι έλαβε τέλος και ελπίζουμε σύντομα οι DT να μας ξανακαλέσουν στο release show κάποιου Full Length album.
Υ.Γ. Στον τοίχο μου θα κρέμεται από τούδε, το καδράκι με το εξώφυλλο και τις υπογραφές τους που είχε πίσω το σινγκλάκι κολλημένο. Και μουσική και διακόσμηση! Μπράβο, ρε μάγκες!
Φωτογραφίες: Αποστόλης Καλλιακμάνης
657 
