Ακόμα ένα Πορτογαλικό συγκρότημα λοιπόν, η κρίση φαίνεται τους έχει εμπνεύσει εκεί πέρα, οι Carma ξεφεύγουν λίγο από την παραδοσιακή (πλέον) σατανίλα και σκοτεινιά και ακολουθούν πιο μελαγχολικά και θλιμμένα μονοπάτια.
Black metal η βάση του ήχου μεν, αλλά μόνο στα σημεία γιατί το πρώτο σημείο αναφοράς που μου θυμίζουν είναι η μεγάλη των My Dying Bride σχολή, απλά προσαρμοσμένη σε λίγο πιο μαυρομεταλλικό ήχο. Αργές κατά βάση ταχύτητες, ατμοσφαιρικά σημεία (βαριά εννοείται, όχι άρπες και αιθέρια φωνητικά, είπαμε), λίγο doom φάση, αρκετά λιγότερο (ευτυχώς) ambient, οι λάτρεις του ήχου θα τους εκτιμήσουν σίγουρα.
Το μόνο πρόβλημα που βλέπω είναι ο ανταγωνισμός, γιατί όσο καλοί και να είναι οι Carma φέτος τερματίζουν αναπληρωματικοί μετά τις κυκλοφορίες των προαναφερθέντων MDB, των Secrets Of The Sky και του προσωπικού μου φαβορί, Mourning Mist. Καλό timing μεν γιατί από ότι φαίνεται το είδος ανεβαίνει ξανά, κακό όμως γιατί κινδυνεύουν να χαθούν στο πλήθος και δεν έχουν τις πλάτες για promotion που έχουν άλλοι. Ας ελπίσουμε ότι θα εκτιμηθούν από κάποιους και ότι θα επιστρέψουν με κάτι ακόμα καλύτερο που θα μπορεί να συναγωνιστεί επί ίσοις όροις τις πιο πάνω μπάντες, μέχρι τότε στην ομάδα μεν αλλά κυρίως πάγκο.
637 
