Βιρτουοζιτέ αέρας κι εξάχορδοι οργασμοί, με τα τάστα να αναστενάζουν.
66 λεπτά ινστρουμενταλιστικού παροξυσμού, που η αλήθεια είναι πως παραπέμπει σε περιόδους που το shredding είχε νόημα και Satriani/ Vai έπαιζαν μπάλα μόνοι τους. Εντάξει, άλλη φάση ο Stump βέβαια, μιας και είναι πιο πολύ της επίδειξης.
Το “The Dark Lord Rises” δε διαφέρει και πολύ με τις υπόλοιπες solo δουλειές του και το κεφάλι του γράφοντα βουίζει από τα ατέρμονο solo και τις riffοσειρές. Κακά τα ψέματα, εν έτει 2015, αυτό το στιλάκι κουράζει, μιας κι δύσκολα δίνει κάτι νέο στον ακροατή, πλην φυσικά της βιρτουοζικής υπόστασης, που κάνει άπαντες να μένουν με το στόμα ανοιχτό.
Το χρειάζεσαι; Αν γουστάρεις τέτοια φάση, σίγουρα. Αν σε έχει κουράσει το instrumental και τα ατελείωτα σολίδια, σφύρα αδιάφορα.
657 
