Μετά τη διλογία του “The Afterman”, οι Coheed and Cambria επιστρέφουν με το όγδοο full length τους και πρώτο της καριέρας τους που δεν είναι concept!
Δεν ξέρω αν πρόκειται απλά για κάποιο διάλειμμα από το storyline του The Amory Wars, τη σειρά comic γραμμένη από τον ίδιο τον Sanchez, το οποίο συντροφεύει στιχουργικά όλα τα προηγούμενα πονήματα της μπάντας, αλλά θεωρώ πως ήταν καιρός για ένα τέτοιο βήμα. Όντας το σχήμα πιο απελευθερωμένο από συγκεκριμένες “γραμμές”, κυκλοφορεί το πιο απλό album του και συνάμα ένα από τα καλύτερά τους.
Η prog χροιά, η οποία ήταν εντονότερη στις πρώτες δουλειές του group και άρχισε να απαλύνει από το “Year of the Black Rainbow” και μετά, αντικαθίσταται σε μεγάλο μέρος με την alternative πλευρά των Coheed and Cambria, δίχως όμως να πρόκειται για κάποια αποστροφή στον ήχο της μπάντας.
Το καλύτερο παράδειγμα θαρρώ είναι οι Rush και η αλλαγή που είχε επέλθει σταδιακά στις κυκλοφορίες τους τη δεκαετία του ’80, η οποία αποτέλεσε απόρροια μιας συνεχής ανάγκης στο να μη μείνουν στάσιμοι. Έτσι λοιπόν και οι Coheed and Cambria θέλουν να ανακατέψουν λίγο την τράπουλα και να δείξουν και μια άλλη μουσική υφή τους, η οποία όμως παραμένει σε γνώριμα μονοπάτια.
Τα προαναφερθέντα prog στοιχεία δεν εκλείπουν, έχοντας πάντα ως πυρήνα τους τα ‘70s, ακουμπώντας συνθετικά τη rock μουσική με τέτοια ευλάβεια όσο λίγοι, κάτι που συναντάται σε κάθε δίσκο τους και το γεγονός ότι δεν έχουν κάνει κάποια κοιλιά στις κυκλοφορίες τους, λέει πολλά για το μεράκι που διαθέτουν.
Το “The Color Before the Sun” είναι πανέμορφο, ώριμο, ανθεμικό με τον τρόπο του και πάνω από όλα, η μουσική πρόταση των “The Color Before the Sun” εν έτει 2015. Χειροκροτώ και πατάω ξανά το play.
684 
