Όταν συμβαίνει κάτι καινούργιο οφείλουμε να το γιορτάζουμε!
Σε αυτό το μήκος κύματος, οι Thee Holy Srangers μας κάλεσαν στο An Club να γιορτάσουμε την κυκλοφορία του ομώνυμο ντεμπούτου album τους.
Στις 10 το βράδυ το περασμένου Σαββάτου μαζευτήκαμε λοιπόν, πολλοί από εμάς για να απολαύσουμε τη μουσική κληρονομιά τούτης της ιδιαίτερης καλλιτεχνικής κολεκτίβας.
Πρώτος όμως, στη σκηνή ήταν ο Johnny Thin, ο οποίος καμιά σχέση δεν είχε με διασκευές Thin Lizzy, όπως κάποιοι ατυχώς προσπάθησαν να μαντέψουν. Ο συμπαθής μοναχικός μπλουζίστας παρέα με τις κιθάρες του κάθισε στην καρέκλα του και έφερε μυρωδιά Νέας Ορλεάνης και Μισισίπι στο χώρο.
Με τη γρεζάτη όμορφη φωνή του και τα τεχνικά άρτια κιθαριστικά του slides, ο Johnny Thin μας κράτησε όμορφη παρέα με διασκευές παλιών blues κομματιών μεγάλων μουσικών, όπως ο Blind Lemon Jefferson. Βέβαια, σε στιγμές, ο μοναχικότητα του δεν κατάφερνε να ξεπερνάει σε ένταση τους ψίθυρους των πηγαδακίων που το κοινό είχε δημιουργήσει. Θα ήταν σίγουρα πιο απολαυστικός σε ένα πιο μικρό χώρο και σίγουρα κάποια στιγμή θα επιδιώξω να τον παρακολουθήσω.
Το στήσιμο της τρελοπαρέας με αιχμή του δόρατος τον Αλέξη Κ. (The Last Drive, The EarthBound) είχε ήδη γίνει από πριν και έτσι, οι έξι μουσικοί δεν άργησαν να παίξουν τις πρώτες νότες.
Εμπνευσμένοι από την αμερικάνικη μουσική κουλτούρα των blues, της funk και της americana κέρδισαν τον κόσμο από την αρχή της συναυλίας.
Όπως ευστόχως μου εκμυστηρεύτηκε ένας φίλος (γεια σου, Japan) ήταν σαν να είσαι σε κάποιο λεωφορείο ταξιδεύοντας κατά μήκος της Route 66.
Θυμίζοντας αρκετά παλιές εποχές του Bruce “the Boss” Springsteen και τους πρώιμους Rolling Stones, με τις φωνές των κυριών Τζένυ Καπάδαη και Φλώρας Ιωαννίδου να πλαισιώνουν εκείνη τη γνώριμη του Αλέξη, έδιναν έναν τόνο μεγάλου rock συγκροτήματος και όταν έχεις τέτοιο rhythm section, δεν γίνεται να αποτύχεις. Ο Τάσος Παλαιολόγου (Dreamlongdead, Ex-Down n Out) γκρούβαρε όσο δεν πάει με το μπάσο και έδινε και με το κορμί του ρυθμό σε όλο το σύνολο, ενώ η στιβαρότητα των τυμπάνων του Digital Alkemist ολοκλήρωνε την εικόνα. Η κιθάρα του Άλεξ έσερνε το χορό και άφηνε χώρο στον κύριο Φυσάκη να κάνει τις τρέλες του με τη δική του κιθάρα, παρέα με την pedal steel guitar του John Hardy, ο οποίος ενίοτε σηκωνόταν από το μουσικό του βωμό και έπαιρνε τη “συμβατική” του ηλεκτρική κιθάρα.
Συγκίνηση και ρίγος με διαπερνούσε όταν εμφανιζόταν η φυσαρμόνικα στα χείλη του Άλεξ, το κοινό συμμετείχε στο χορό και το τραγούδι (φάνηκε κάποιοι να είναι ήδη διαβασμένοι) και χειροκροτούσε με ένταση τους παθιασμένους Thee Holy Strangers. Η βραδιά έκλεισε με μια πολύ όμορφη διασκευή του “Run Through The Jungle” των Creedence Clearwater Revival και χαμογελαστοί πήραμε όλοι, ο καθένας το δικό του δρόμο, ψελλίζοντας ίσως, κάποια από τις μελωδίες που μόλις είχαμε απολαύσει.
Τα εξαιρετικά εκτελεσμένα κομμάτια τους ζωντανά είναι εξίσου εξαιρετικά και στο όμορφο και περιποιημένο δισκάκι που προμηθεύτηκα από τον πάγκο που είχε στηθεί για την πρεμιέρα κυκλοφορίας του. Ένα ακόμη μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής ροκ σκηνής ξεκίνησε να γράφετε και ελπίζω προσωπικά, να έχει πολλές σελίδες!
Την επόμενη φορά να είσαι και εσύ εκεί!
photos: Αναστασία Βερτεούρη
608 
