Οι συμπαθέστατοι και συνάμα παραγκωνισμένοι Sadist, κυκλοφορούν την έβδομη ολοκληρωμένη δουλειά τους, πέντε χρόνια μετά το “Season In Silence” και ως συνήθως βγάζουν ασπροπρόσωπους τους οπαδούς τους και το αποτέλεσμα δικαιολογεί την όποια αναμονή.
Δύσκολα όμως το σχήμα θα καταφέρει να γίνει ευρύτερα γνωστό, παρότι έχει μια σταθερή ποιοτική πορεία. Δεν ξέρω αν φταίει το δύσπεπτο του ήχου τους ή η αποστροφή της μπάντας στην πιο στιλιζαρισμένη μορφή του τεχνικού death, αλλά κάθε δουλειά τους, παρότι πολύ καλή, ουδέποτε βρήκε χώρο στα μουσικά σαλόνια που κατά καιρούς μπήκαν τόσοι άλλοι.
Το “Hyaena” βρίσκει μια ισορροπία μεταξύ της παραδοσιακής death metal σκηνής και της πειραματικής prog, εμπλουτίζοντας τις συνθέσεις με λογής ethnic στοιχεία, τα οποία ενισχύουν το concept του δίσκου, που ασχολείται με ένα μυθικό πλάσμα/ αρπακτικό από την Αφρική, το οποίο μονάχα ο διάολος μπορεί να τιθασεύσει και να καβαλήσει.
Μπερδεμένο όσο χρειάζεται, διόλου εύπεπτο και αρκούντως brutal, με εναλλαγές που πραγματικά δικαιολογούν την παραμονή των Sadist στη μουσική βιομηχανία.
Μια πολύ καλή κυκλοφορία, η οποία δυστυχώς θα περάσει στο αβαβά, αλλά σίγουρα αξίζει την όποια προσοχή.
593 
