Είναι κι εκείνα τα ρομαντικά σχήματα από τη Φιλανδία, τα οποία προσπαθούν να συνεχίσουν την παράδοση του συμφωνικού female fronted metal, διεκδικώντας τη θέση των Nightwish, οι οποίοι εδώ και χρόνια έχουν απομακρυνθεί από το τυπικά στεγανά του εν λόγω ιδιώματος.
Οι Amberian Dawn έχουν μια πολύ καλή πορεία την τελευταία επταετία, με συνεχή δισκογραφική παρουσία, η οποία ενδεχομένως να λειτουργούσε καλύτερα αν τα κενά μεταξύ των δίσκων δεν είχαν μέσο όρο τις σχεδόν 365 μέρες. Διότι, από τη μια, καλό είναι να μην εξαφανίζεσαι, από την άλλη όμως ίσως είναι προτιμότερο να περιμένεις και να μαζεύεις το καλύτερο υλικό σου, δίχως βιασύνες.
Το “Innuendo” πάντως, παρότι κι αυτό ένα μόλις χρόνο μετά το “Magic Forest”, ίσως και να αποτελεί την καλύτερη δουλειά του group μέχρι σήμερα. Όχι πως διαφοροποιείται σε σχέση με τα προηγούμενα πονήματα του σχήματος, απλά οι συνθέσεις, στην πλειοψηφία τους, παραείναι καλές!
Το τετριμμένο στοιχείο που αναπόφευκτα παρουσιάζεται και στο “Innuendo” δεν αποφεύγεται πλήρως. Επίσης, η Capri (μέλος των Amberian Dawn από το 2012), παρότι όχι κάτι το ιδιαίτερο σαν ερμηνεύτρια, διαθέτει μια φωνή με πανέμορφα περάσματα, η οποία παίρνει από το χεράκι τις συνθέσεις και τις ανεβάζει μερικά σκαλιά παραπάνω.
Το μεγαλύτερο ατού της νέας δουλειάς του συγκροτήματος είναι πως, επιτέλους, καρποφορεί η ευθύτητα των συνθέσεων, η οποία οφείλεται στην αποφυγή υπερβολών και πομπώδη στοιχείων στα τραγούδια, όπως και στη διακριτική χρήση των πλήκτρων, που δεν έχουν ρόλο πρωταγωνιστή, αλλά ενός άκρως απαραίτητου β’ ρόλου. Μπουχτίσαμε στα βαρύγδουπα ρε αδερφέ και οι Amperian Dawn το έχουν πάρει πρέφα προ πολλού.
Ίσως ό,τι καλύτερο έχω συναντήσει στο εν λόγω είδος τα τελευταία χρόνια.
633 
