Τους ξένους έλεγαν οι αρχαίοι πάντοτε πρέπει να τους προσέχεις, εξ ου και η φιλοξενία, και πρόκειται και για όσιους ακόμη περισσότερο. Με ταπεινοφροσύνη και σεβασμό, το Rockway.gr και ο Δημήτρης Μαρσέλος υποδέχονται τους Thee Holy Strangers, και συγκεκριμένα τον Αλέξη Καλοφωλιά, εν όψει της παρουσίασης του ντεμπούτου album τους στο An Club, το Σάββατο 10 Οκτωβρίου (δελτίο τύπου).
-Καλησπέρα, Αλέξη! Ένας χρόνος πέρασε περίπου από την προηγούμενη συνέντευξη σου στο Rockway.gr (17 Οκτ. 14) και βρίσκουμε πλέον τους THS στο κατώφλι του ντεμπούτου σας album. Ομώνυμο του σχήματος και περιέχει 12 κομμάτια. Υπάρχει κάποια σημειολογία με αυτόν τον αριθμό;
Όχι, απλώς καθυστερήσαμε κάπως να ολοκληρώσουμε τον δίσκο. Τελικά είμαστε περήφανοι για όλη την προσπάθεια, καθώς και για τους φίλους που μας βοήθησαν να τον κυκλοφορήσουμε.
-Την παραγωγή έκανε ένα γνωστό όνομα στην εγχώρια σκηνή ο Jimmy Spliff. Πόσο καιρό σας πήρε για να ολοκληρώσετε τη διαδικασία αυτή; Σε τι μορφή θα κυκλοφορήσει το “Thee Holy Strangers”;
Με τον Jim δουλεύουμε χρόνια μαζί, έτσι η χημεία υπήρχε εξαρχής∙ δεν έκανε μόνο την παραγωγή του άλμπουμ στο στούντιο, ήταν και ο άνθρωπος που μας βοήθησε στη δημιουργία του ήχου μας από την πρώτη στιγμή και πολλές φορές συμμετείχε και στο στήσιμο των κομματιών, ήταν δηλαδή εξαρχής στο μουσικό παιχνίδι των Holy Strangers. Περάσαμε όλη την προηγούμενη σεζόν προσπαθώντας να αποτυπώσουμε τα κομμάτια στον δίσκο –η ηχογράφηση έγινε σε τρεις κύκλους, από τον Νοέμβριο μέχρι τον περασμένο Μάιο. Το στούντιο ήρθε σαν προέκταση του προβάδικου- αυτός ήταν ο ήχος που θέλαμε να βγάλουμε, οι επτά Holy Strangers να «τα χώνουν» σε ένα χώρο τριάντα τετραγωνικών, αυτό το αίσθημα γαλήνης και συγκέντρωσης που έχουμε όταν αρχίζαμε να παίζουμε, έστω κι αν πριν μπούμε στο στούντιο πολλές φορές νιώθαμε ισοπεδωμένοι από την καθημερινότητα. Τελικά, έχουμε τον δίσκο στα χέρια μας. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε CD από τους Thee Holy Strangers με τη βοήθεια της Labyrinth of Thoughts, της Lab Records και του Merlin’s Music Box, τους οποίους και ευχαριστούμε. Θα τον έχουμε στη συναυλία μας στο Αν, στις 10 Οκτωβρίου.
-Ακούγοντας το κομμάτι “S.P. Blues” που βρήκα στη σελίδα σας στο Facebook, παρατήρησα έναν πολυμορφικό ήχο που περιέχει πολύ Αμερικάνικο Νότο, ηλεκτρικά blues μέχρι και γκρούβα από funk μουσική, ενώ εσείς οι ίδιοι αποκαλείτε τον ήχο σας “kozmic swamp music”. Θα ήθελες να μας αναλύσεις αυτή την περιγραφή;
Ο όρος kozmic swamp είναι ένα αστείο που προέκυψε από το κόλλημα που είχαμε με τον Νίκο για την Cosmic American music και τον Gram Parsons, και ακολούθησε η σκέψη πώς θα ακούγονταν όλα αυτά στο δικό μας περιβάλλον που ήταν ο αστικός βάλτος της Αθήνας, έτσι προέκυψε το kozmik swamp music. Βέβαια το αποτέλεσμα της δικής μας μίξης δεν έχει και μεγάλη σχέση με την αρχική Cosmic American music, αλλά στήνεται από τις διαφορετικές επιρροές που κουβαλάει ο καθένας μας στο παίξιμό του, όπως και τον τρόπο που τις φέρνει στο προσκήνιο. Εδώ που τα λέμε, έπειτα από κάποια στιγμή ούτε αυτές έχουν σημασία, σημασία έχει αν το τραγούδι θα γίνει το καλύτερο που μπορεί. Όσο γρήγορα και να τρέχει ο κόσμος, ένα καλό τραγούδι θα ακούγεται πάντα σύγχρονο.
-Πολλά ενδιαφέροντα άτομα, που έχουν υπηρετήσει και υπηρετούν πολλές διαφορετικές πλευρές της rock, απαρτίζουν τους THS. Υπάρχουν “κόντρες” στη σύνθεση των κομματιών ή η πολυφωνία αυτή είναι το μεγάλο σας πλεονέκτημα;
Εντάξει, δεν χάνουμε το χιούμορ μας ποτέ. Μπορεί ο καθένας μας να έρχεται από αλλού, αλλά αυτό είναι το ενδιαφέρον: Μερικά μέρη έρχονται από την αρχική σύλληψη του κομματιού αλλά πάντα υπάρχει ένας ανοιχτός χώρος όπου ο καθένας μπορεί να αποτυπώσει αυτό τον τρόπο που θα επέμβει στο κομμάτι. Αυτό είναι άλλωστε πάντα η δύναμη του ροκ γκρουπ, ότι δεν υπάρχουν προκαθορισμένοι ρόλοι και ότι ο καθένας μπορεί να πάρει το χώρο που του ταιριάζει και τον κάνει να νιώθει άνετα.
-Στιχουργικά που κινούνται οι στίχοι; Σε έχει επηρεάσει η πολιτική αστάθεια της χώρας μουσικά;
Πιστεύω ότι πολλά είδη λαϊκής μουσικής στην αυθεντική τους μορφή συνδέονται με κάποιο συλλογικό τραύμα: Τα μπλουζ με το τραύμα της δουλείας, το ροκ εν ρολ με το τραύμα του πολέμου, η ρέγκε με τη λεηλασία της Τζαμάικα από την αποικιοκρατία, το πανκ με την κρίση του ’70 στην Αγγλία και στα δικά μας θα έφερνα σαν παράδειγμα το ρεμπέτικο. Είναι ένας τρόπος να μεταβολίσει η κοινωνία τη δυστυχία και την απώλεια. Αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα –αυτό το τραύμα που δεν φαίνεται να κλείνει – μας ορίζει όλους μας, ακόμα και όσους έχουν φύγει από την χώρα, ακόμη και όσους κλείνουν τα μάτια τους και δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι υπήρξε ή προσπαθούν να βρουν πίσω του κάποια λογική. Η μουσική –και η δημιουργία, γενικότερα- είναι μια δραστηριότητα που σε βοηθά να τη βγάζεις μέσα σ’ αυτό τον κυκεώνα.
-Αν σου ζητούσα να γράψεις το σενάριο για μια ταινία την οποία θα έντυνε η μουσική των THS, τι θέμα πιστεύεις πως θα είχε;
Ένα καλό σενάριο για τους Strangers; Ένα κινηματογραφικό χρονικό της καθημερινότητας των τελευταίων χρόνων. Όλα όσα ζήσαμε, μας άλλαξαν και μας διαμόρφωσαν.
-Τελευταία διαβάζω την βιογραφία του Leonard Cohen, “Various Positions” του Ira Nadel, η οποία απολαμβάνει της δικής σου επιμέλειας και αναρωτήθηκα αν θα ήθελες ποτέ να γράψεις μια αυτοβιογραφία;
Το Various Positions είναι ένα διεξοδικό χρονικό της ζωής του Κόεν μέχρι τη στιγμή που γράφτηκε, και τέτοιες βιογραφίες σίγουρα έχουν σημαντικό ρόλο σε μια εποχή που η πληροφορία μας κατακλύζει σε βαθμό ασφυξίας. Παρόλο που σήμερα μπορείς να μάθεις όλη τη ζωή κάποιου με μία αναζήτηση στο Διαδίκτυο ή μια περιήγηση στο προσωπικό του προφίλ, θα έχεις μόνο μια σειρά από ασύνδετες εικόνες∙ η ανάγκη για μια συνεκτική αφήγηση παραμένει. Όσο για την αυτοβιογραφία μου, δεν έχω τέτοιες βλέψεις.
-Παρόλο που η δύσκολη οικονομική κατάσταση του τόπου μας όλο και δυσχεραίνει, η ελληνική rock σκηνή φαίνεται να μην πτοείται και προσφέρει δυνατές παραγωγές και πληθώρα ονομάτων που δίνουν πνοή στο night life μας. Έχεις ξεχωρίσει κάποιες μπάντες, οι οποίες σε εξέπληξαν ευχάριστα;
Βγαίνουν πια τόσες καλές μπάντες που είναι δύσκολο να τις παρακολουθήσεις όλες πια, έτσι η επιλογή μου θα είναι τυχαία: Θα αναφέρω τους Deadfile από Κέρκυρα, τους Birthday Kicks από Λάρισα και τους Ghostdance από Άρτα. Διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά η ίδια αγάπη.
-Σκεφτόμενος τους ταλαντούχους φίλους των Thee Holy Strangers αναρωτιέμαι αν θα γίνει κάποιο πάρτι έκπληξη στις 10 Οκτωβρίου στο An Club, οπότε είναι και το release show σας.
Μία ωραία είδηση είναι ότι τη συναυλία θα ανοίξει ο φίλος μας ο Johnny Thin, με την κιθάρα του και τις μπλουζ ιστορίες του.
-Αν και δεν νομίζω πως χρειάζεται, θα σου ζητήσω να αυτοσχεδιάσεις κάποιους στίχους, προσκαλώντας τους απανταχού Αθηναίους τη βραδιά εκείνη.
Μην τα λέω εγώ, τα έχει πει ο Roy Brown πολύ ωραία, από το 1947 κιόλας: “Did you hear the news? There’s good rockin’ tonight”.
-Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Θα τα πούμε σίγουρα και από κοντά. Ελπίζω να μην αρνηθείς την υπογραφή στο album που θα αποκτήσω τη 10η Οκτώβρη.
Ευχαριστούμε κι εμείς… να είσαι καλά, Δημήτρη.
Photos: Βασιλική Παναγοπούλου
312 
