Οι Shrines είναι το νέο γκρουπ του Sam Loynes, γνωστού από τους ηγέτες του μαύρου Βρετανικού ήχου Voices και Akercocke, και έχουν ήδη δημιουργήσει αρκετό ντόρο γύρω από το όνομα τους παρά την ελάχιστη ιντερνετική τους παρουσία και το ότι υπάρχουν ελάχιστο καιρό.
Ο ήχος είναι προοδευτικό black/death, με πολύ μελωδία και καθαρό ήχο, αρκετά λυρική διάθεση που σπάει με πιο παραδοσιακά Celtic Frostικά σημεία και φωνητικά να εναλλάσσονται ισομερώς μεταξύ καθαρών μελωδικών και πιο “πνιχτών” σκληρών. Από την αρχή καταλαβαίνεις ότι εδώ η πρόθεση δεν είναι η στεγνή καφρίλα αλλά κάτι πιο ατμοσφαιρικό, και μέχρι ενός σημείου το καταφέρνουν μια χαρά.
Υπάρχει όμως μια ένσταση. Ενώ η κιθαριστική δουλειά είναι άψογη, οι συνθέσεις όμορφες, ειδικά στην αρχή του δίσκου, και τα φωνητικά κολλάνε απόλυτα, κάπου λείπει μια συνέχεια. Ενώ υπάρχουν κυρίως πολύ ωραία κομμάτια, το σύνολο από ένα σημείο και μετά ακούγεται λιγότερο σαν δίσκος και περισσότερο σαν συλλογή σκόρπιων κομματιών, κάπου λείπει μια συνέχεια. Αυτή η έλλειψη συνοχής σε σημεία μάλλον δείχνει ότι οι κύριοι εδώ βιάστηκαν, έτρεξαν να βγάλουν άλμπουμ ενώ έπρεπε να το αφήσουν λίγο να σχηματιστεί καλύτερα.
Ελπίζω στο μέλλον που θα έχουν χρόνο να δουλέψουν περισσότερο να ξεπεράσουν αυτή την αδυναμία γιατί προοπτικές έχουν πολλές, ποιος ξέρει, μπορεί κάποια στιγμή να τους κατατάσσουμε με τους Code, τα ξαδέρφια τους, τους Voices και τους Virus σε αξία. Για την ώρα οι οπαδοί του ήχου ας επενδύσουν μεν, με επιφύλαξη δε, ας το ακούσουν πρώτα καναδυό φορές, οι περισσότεροι θα μείνουν ικανοποιημένοι, οι πιο τελειομανείς ίσως και όχι.
500 
