Ξεχαρβαλωμένες χορδές αναπηδούν ψάχνοντας τον έτερο συμπαίκτη τους. Έτσι νομίζεις δηλαδή.
Το έχουν βρει και ξέρουν πολύ καλά που κινούνται. Απλά μάλλον είμαστε πολύ μικροί για να το κατανοήσουμε. Οι Friends of Gods όμως ξέρουν τον τρόπο και επειδή δεν θέλουν να μας τα προσφέρουν όλα στο πιάτο μας κάνουν να σκεφτούμε και λίγο.
Το “Mad Music For The Apes” είναι μια πραγματικά τρελή παρουσίαση… μουσικής έξαρσης. Αφήνει του άλλους να κοιμούνται στα χαμομήλια και προσφέρει σε εμάς τα τρελά πηθίκια μία νότα ευχαρίστησης και ένα διστακτικό χαμόγελο. Δεν χρειάζονται παραμορφώσεις και βαβούρα. Δεν υπάρχει λόγος. Τα πάντα είναι ξεκάθαρα, μεστά και προσφέρονται απλόχερα στον πεινασμένο ακροατή.
Το μπλέντερ των Friends of Gods περιλαμβάνει δόση από όλες τις εθιστικές ουσίες που χρειαζόμαστε για να πάμε στην κόλαση. Η ήπια εισαγωγή μας προϊδεάζει για την τρελή συνέχεια. Ε, δεν μπορεί, με τέτοιο εξώφυλλο τρέλα περιμένουμε και τρέλα θα λάβουμε. Τα φάντασμα του Mike Patton κάπου πλανάται στο studio της ηχογράφησης και μαζί του όλη η παλιοπαρέα της τρέλας (βλ. Don Cavallero, Mr. Bungle, FNM κτλ.).
Η πανκίλα του “No Face” με γοήτευσε, η μπασαδούρα του “Ve Lia” με τις ωμές κιθαριές με συγκλόνισε και η γλυκύτητα του “Sultana” με αποστόμωσε. Η αρρώστια του Mad Music For the Apes με γιάτρεψε και δεν ψάχνω πια για παραισθησιογόνα. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Είμαι επιτέλους έτοιμος. Cheers!
508 
