Ζεστή νύχτα εκείνη, ίσως η τελευταία τέτοια του 2015 και στο Κύτταρο έσπευσαν όσοι είχαν τα κότσια να αφήσουν τους ανεμιστήρες από την αγκαλιά τους και δεν προτίμησαν να δούν Ευρωμπάσκετ (η Εθνική κέρδισε τελικά).
Το όνομα Bonfire υψώνοταν σα θεριό όταν ο συνακτης ήταν ακόμα μαθητής Δημοτικού σχολείου και αν και, δεν ήταν ποτέ του στυλ του το μελωδικό rock των Γερμανών, πάντα υπήρχε μια συμπάθεια.
Δυστυχώς, το Κύτταρο δεν είχε τον κόσμο που ανέμενα ο ίδιος και σίγουρα, αρκετοί από τους παρευρισκόμενους, απλά πήγαν για την μουσική ιστορία του πράγματος.
Τη βραδιά άνοιξαν οι sleaze rockers Addiction. Οι Αθηναίοι όντας μια πιο εκλεπτυσμένη και ήρεμη μορφή των Motley Crue έκαναν ότι μπορούσαν για να ζεστάνουν το κοινό και έλαβαν, αν μη τι άλλο, θερμό χειροκρότημα. Εμένα με χαροποίησε ιδιαίτερα, η επιλογή τους να διασκευάσουν το “Rebel Yell” του αγαπημένου Billy Idol με τον frontman τους να αφήνει την κιθάρα του για να το νιώσει λίγο καλύτερα.
Στο πρόγραμμα για τη συνέχεια, οι σχεδόν βετεράνοι Sorrowful Angels, οι οποίοι εν μέσω παλαιοτέρων κομματιών, παρουσίασαν και ένα μέρος του επερχόμενου νέου τους album που κυκλοφορεί μέσω της Rock of Angels Records (διοργανώτριας του live επίσης), με τίτλο “Remedie”. Δυνατός και καθαρός ο ήχος τους, δεμένο σύνολο, με το μπροστάρη Διονύση Χριστοδουλάτο, έμπειρο και άνετο, με ευχαρίστησαν αρκετά με την εμφάνιση τους και έφεραν την ώρα στις 22.00.
Η παρέα του κιθαρίστα Hans Ziller, μοναδικού αυθεντικού στελέους των Bonfire, ανέβηκε στη σκηνή και το κοινό τους υποδέχτηκε με ενθουσιασμό. Ο ήχος ήταν πάρα πολύ καλός, δημιουργώντας ένα χάος μεταξύ αυτού και ότι προηγήθηκε και η φωνή του David Reece ήταν αυτή που περίμενα. Έμπειρος, με ανεβάσματα τύπου Gillan, σε στιγμές, αν και κουρασμένος από πρόσφατες περιπέτειες με την υγεία του, έβγαλε όλη την ενέργεια και το ροκσταριλίκι που τον διακατέχουν.
Με setlist βασισμένη κυρίως από το πρόσφατο “Glorious” και με εναρκτήριο το “21 Guns Salute”, αλλά και τιμώντας το παρελθόν τους από το ντεμπούτο “Don’t touch the Light” και το μνημειώδες “Firewroks” έδειξε απόλυτο σεβασμό στο κοινό παίζοντας αρκετή ώρα και με επαγγελματισμό. Ευτυχώς, υπήρχαν κάποιοι, αν και ελάχιστοι, φανατικοί του συγκροτήματος, οι οποίοι κατέθεταν τα λαρύγγια τους όταν ο Reece κατεύθυνε το μικρόφωνο αντίθετα της σκηνής και δεν χαλούσε τελείως το ρεφρέν. Βεβαίως, οι κιθαρίστες των Bonfire Ziller και Pané κρατούσαν τα δεύτερα φωνητικά για να καλύπτουν το κενό και έτσι, όλα έβαιναν καλώς.
Βέβαια, το γεγονός πως έγινε ένα drum solo, με τον Harry Reischmann να προσπαθεί να κάνει (όχι πάντα επιτυχημένα) ζογκλερικά με τις μπακέτες ήταν για μένα μια άτυχη στιγμή του live, αφού με έβγαλε τελείως εκτός ρυθμού, στον οποίο με είχε βάλει με μαεστρία, προς τιμήν της η μπάντα.
Το βασικό μέρος της βραδιάς ολοκληρώθηκε με το εξαιρετικό “Ready for Reaction” και η μπάντα encore-υσε με μια διασκευή στο “Sweet Home Alabama” των Lynyrd Skynyrd, τελειώνοντας με το σπαρακτικό “You Make me Feel” από τα παλιά.
Είτε σου αρέσουν, οι Bonfire είτε όχι, πρέπει να παραδεχτείς ότι είναι εκ των βασιλιάδων του ήχου τους και αν και έχουν περάσει τα χρόνια ακόμα, οι παλμοί της καρδιάς τους χτυπούν σταθερά και δυνατά. Άξιζαν περισσότερο κοινό γιατί κατέθεσαν ψυχή και αυτό είναι το μοναδικό που ζητάει κανείς, ειδικά από μπάντες που διανύουν το τέλος της καριέρας τους! Κάποιοι θα πρέπει να πάρουν παράδειγμα!
Setlist
21 Guns Salute
Nothin’ at All
Never Mind
Hard On Me
Don’t Touch the Light
Glorious
Remember
Shooting Star
Sword and Stone
Give It a Try
Drum Solo
American Nights
Can’t Break Away
S.D.I.
Guitar Solo
Sweet Obsession
Ready 4 Reaction
Sweet Home Alabama (Lynyrd Skynyrd)
You Make You Feel
518 
